7 – Ang Outpost / Si Captain [Part 1]

 

Dali-daling umahon ang dalawang sundalo, si Joel at Mon… kinuha ang mga kasuotan na nakalatag sa batuhan, at agad-agad nag bihis. Tumango lang sila sa sundalong nakatayo sa tabi ng ilog na parang nahihiya sila. “Sige, Sarge, mauna na kami”, sabi ni Joel. “Sige, Jordan. . .”

Tumango lang si Sarge Arnel Dulay, at nginitian ang dalawang kaibigan niya habang umalis ang mga ito pabalik sa kampo.

Kayumanggi, matipuno, at may kalaparan ang dibdib at balikat. Matagal nang magkakilala ang dalawa dahil katiwalang kawani at driver ito ng ama ni Jordan. May lihim ding ‘mainit na harutan’ na nangyari na sa dalawa (basahin sa Chapter-1), kung kaya mas lalong komportable si Sarge na tumayong nakahubad sa harap ni Jordan na tila walang bahid ng kahihiyan.

Ngunit hindi makaahon si Jordan mula sa tubig. Tigas na tigas pa rin ang kanyang tarugo – dahil sa mainit na kaganapan kasama sina Joel at Mon – at hindi pa sya nilalabasan.

Hindi mabasa sa palangiti at maamong mukha ni Sarge kung nasaksihan nya ang tsupaan sa kabilang dako ng ilog. Ninanais ni Jordan na hindi ito nakita.

“Dumating na si Kol. Quiambao. Hinahanap ka na ng ama mo. Sabay daw kayo maghapunan”, bilin ni Sarge, bago ito lumusong sa tubig at maligo. Sa paglublob ni Sarge, mabilis na umahon si Jordan at sinuot ang shorts niya. Bakat ang tigas na tigas niyang ari.

“Magkita tayo mamayang gabi. . . pagkatapos ng hapunan ninyo ni Kol.”, mungkahi ni Sarge kay Jordan, habang sinesenyasan ito na bumalik na sa kampo. “Text text tayo mamaya pagtapos na kayo”. Isang di-tiyak na pag-ngisi at nakakadudang kindat ang binigay ni Sarge kay Jordan bago ito lumisan pabalik sa kampo.

 

. . . alas-9 ng gabi. . .

Isang oras na si Jordan nakatihaya sa kama niya pagtapos nilang mag-hapunan ng ama niya. Pagod daw si Papa niya, at kinabukasan ay aalis muli ito ng maaga pa. Kaya maaga rin nakabalik si Jordan sa kwarto niya.

Nag-text si Sarge: [Outpost sa Gate-5 – 930pm]

Mabilis na naligo si Jordan. Nagsuot ng malinis na brief at shorts, at lumang sando. Tila permanenteng nakasarado na ang Gate 5 at ang outpost doon ay wala nang tao. Mabilis niya itong narating.

9:25pm. Madilim at walang tao. Biglang may sumutsot sa kanya. May nakita siyang nakasindi na sigarilyo sa loob ng outpost, ngunit hindi niya makita kung sino. Dahan-dahang pumasok si Jordan. Anyo ni Sarge ang naaninag niya nang masanay na ang mata niya sa dilim.

Walang pang-itaas si Sarge. Lumang shorts na itim ang suot. Nakatsinelas lang. Nakasandal sa pasimano ng bintana. Tahimik at mainit ang gabi. Walang hangin.

Sa paglapit ni Jordan, naaninag niya ang mapanuksong pag-ngisi ni Sarge. Sa dilim, mas lalong lumapad at malaman ang tingin ni Jordan sa katawan ng sundalo dahil hindi naman ito gaano katangkad. Para kay Sarge, nakikita niya ang kinis ng matangkad at matikas na katawan ng binata.

Tumango ang sundalo, at lumapit si Jordan hanggang halos magkaharap sila.

Pinatong ni Sarge ang parehong kamay niya sa balikat ni Jordan. Ramdam nito ang mahina ngunit may pagkapursigidong pagdiin nito. Bumalik ang mapanuksong ngisi ng sundalo, at hindi na nagduda si Jordan kung ano ang pakay nito.

Tumiklop ang tuhod ng binata, at dahan-dahan itong lumuhod sa harap ng sarhento. Walang imik. Nakangiti si Sarge. Hindi kayang suklian ni Jordan ang ngiting ito. Yumuko na lang ito.

Hinaplos ng kaliwang kamay ni Sarge ang panga ni Jordan at pinaangat ang mukha niya, habang pumatong ang kanang kamay sa harap ng shorts niya at unti-unti binubuksan ang butones. Inabot ni Jordan ang shorts ng sundalo at siya na ang nagbukas nito. Pagkababa niya ng zipper, hinila niya pababa ang shorts ni Sarge.

Tumambad sa harap ng nakaluhod na binata ang itim na brief ni Sarge. Malaki ang nakaumbok. Matigas na.

Biglang dinakma ni Sarge ang ulo ni Jordan at sinubsob siya sa naghuhumindig na laman. Kinagat-kagat ni Jordan ang nakabakat na tarugo. . . mahina muna, hanggang sa unti-unti niyang pinanggigilin ito.

Sinukbit ni Sarge Arnel ang daliri niya sa garter ng brief – at hinili ito pababa. Hahampasin sana ang mukha niya ng gabakal na titi sa pagkapiglas nito sa brief — ngunit mabilis na sinubo ng binata ang titi sa harap niya.

“uuuuuggggghhh. . .”, dito lang umimik ang sarhento, nang lalong diniin niya ang pagkasubsob ni Jordan sa harapan niya. Nabilaukan ang binata… napaubo… at kumalat ang laway nito, sabay umatras.

“Sarge naman. . .”, mahinang tumawa si Jordan.

“. . . ‘tang-ina. . . nakakahayok ka”, ang nakakagigil na bulyaw ni Sarge.

Subo ulit si Jordan. Hindi niya alam kung ano ang sumanib sa kanya. Para sa oras na iyon, sarap na sarap siya sa matigas na laman na nakabaon sa bibig niya. Kumapit pa siya sa matigas na pigi ng sundalo. Gigil na gigil na rin siya.

“aaahh. . . aaaaAAAhhhh. . . AAAAAhhhHHH. . . !”, palakas ng palakas ang ungol ng sarhento, habang himashimas niya ang ulo ni Jordan na taas-baas sa tarugo niya.

Nilabas muna ni Sarge ang titi niya sa sumusupsop na bibig ni Jordan , at iginiya naman ang binata papunta sa bayag niya. Nilaplap ni Jordan ang busog na busog na bayag ni Sarge. . . salit-salitan nitong hinimod ng Jordan. Parang nauulol si Jordan sa pagkagigil. Hindi niya alam kung anong libog ang sumanib sa kanya. Nag-iinit ang kalamnan niya.

Bago nag-umpisa ang bakasyon, wala pa syang karanasan sa kahit anong kalibugan, at lalo na’t wala siyang karanasan o pagnanasa makipag-sex sa kapwa niya lalaki. Pero dito sa kampo, kasama ng mga lalaking walang malisya sa buhay, parang napukaw ang kalooban niya. At sa tarugo na nakasalpak sa bibig niya. . . gusto lang niya dumede dito na parang sanggol na hindi nakalimot kung papano dumedede at humigop ng gatas.

Galit na galit na rin ang tarugo ni Jordan, at ito’y kanyang hinihimas. . . at nilabas sa garter ng kanyang shorts. . . at binabati na niya ang sarili niya habang tuloy-tuloy niyang sinusubo ang malabakal na titi ni Sarge.

“. . . uhhhh. . .”  Ayaw pa ni Sarge labasan. Pero malapit na talaga. Init na init siyang panoorin itong anak ng kanyang commander. . . inosente at lalaking-lalaki. . . na may nakasaksak na titi si bibig. Nakakalibog talaga.

Biglang hinila ni Sarge si Jordan patayo. Sinandal ito sa dingding. Nilaplap ang labi nito. Makinis, malambot, at nakikipaglaban sa espadahan ng dila ang binata. Saan kaya natuto humalik ng ganito ang binata, pagtataka ni Sarge.

Hindi na rin ni Sarge mapigilan ang kanyang libog. Bumaba ang kanyang marahas na paghalik sa leeg ni Jordan. Bumaba siya sa kaliwang utong at sinipsip ito.

“AAAAHHHH. . . ”, napabulalas ng malalim na ungol si Jordan. Sobrang sarap. Hindi siya makapagpigil, at napasigaw “. . . ’tang inaaaahh. . . ! Sige pa, Sarge…. ang saraaaaapp…!!!”

Lalong naudyok si Sarge sa reaksyon ng binatang nawawala sa sarili.

Bumaba ang sundalo papunta sa pusod ng binata. Nilalaro ng dila nito ang pusod. . . at nilalatay ito pababa sa puson. Biglang hinila ni Sarge ang shorts ni Jordan, at tuluyang inalis. Si Sarge naman ang tila hindi na makapagpigil. Sinubo niya sa isang paglunok lamang ang buong tarugo ni Jordan, hanggan sa nasubsob niya ang labi niya sa malambot na bulbol nito. Sa patuloy niyang paglunok ng karne ni Jordan, parang nasusunog sa apoy ang buong ulirat ni Jordan. Humawak na ito sa ulo ng sundalo, at hindi nito mawari kung isusubsob pa niya si Sarge sa titi niya, o itulak paatras dahil parang hindi niya makayanan ang kiliti at kuryente na lumalatay sa titi niya.

Nalambot ang mga tuhod ni Jordan at halos sumemplang ito pabukaka, kung hindi lamang siya nakahawak sa gilid ng bintana. Sa pagka-bukaka ng mga hita ni Jordan, sinapo ni Sarge ang bayag nito at hinimas ng madiin. Dumadaloy ang laway ni Sarge sa tarugo ni Jordan, at halos mabasa na ang palad niyang haplos-haplos ang bayag ng binata. Ngayon, sabay-sabay na binabati ng mga kamay ni Sarge na basang basa ng laway niya ang titi ni Jordan, habang iniikot ng kanyang mapangahas na dila ang makintab na ulo ng titi ni Jordan.

Inabot ng hintuturo ni Sarge ang maselan na butas ng puwet ni Jordan. Hinimas-himas niya muna ang labi ng lagusan nito at binasa lalo, hanggat sa unti-unti niyang pinasok ang daliri nito sa masikip na kanal. Lalo pang napaliyad sa Jordan sa gilid ng bintana at binuka pa ang kanyang mga hita. Hindi na niya alam kung ano ang nararamdaman niya. . . yung patuloy na paghigop ni Sarge sa tarugo niya. . . yung basang palad na humuhimas sa bayag niya, o yung sumusundot sa butas niya na hindi naman niya mapigilan.

Madulas na ang unang daliri na pinasok ni Sarge sa lagusan ni Jordan. Ngayon dalawang daliri na ang pinipilit niyang ipasok habang patuloy ang pagchupa niya. Lalong nadedeliryo ang binata.

Nakakaramdam si Jordan ng kakaibang kuryente na nagsisimula sa likod ng bayag niya. . . habang pinipihit ni Sarge ang daliri niya sa naninikip niyang lagusan. Mahapdi ngunit mapusok. Masikip ngunit mapang-sakop na init.

Hindi na makatiis si Sarge. Libog na libog na siya. Parang puputok na ang bulkan niya kung hindi niya agad maagapan ang init sa katawan niya. Tumayo ito – at balak na patalikurin si Jordan, at patuwarin. . . para makangkang na niya. Ngunit sa pagtayo nito. . . bago pa man niya maisatupad ni Sarge Arnel ang pakay niya. . . biglang lumuhod si Jordan sa harap niya – at mabilis na nilunok ang galit na titi — pilit nitong isubsob ang buong matigas na laman sa lalamunan. Kahit nawawalan na ang binata ng hininga, sige pa rin ang  paglunok nito, na tila ang titi na ang hangin na hinihigop.

Mainit. . . mainit. . . masikip. . . at sumabog ang bulkan ni Sarge.

Halos tuloy-tuloy sa lalamunan ni Jordan ang mainit na likido na binubuga ng tarugo ni Sarge. Halos hindi na niya namalayan ang bulalas ng katas ng sundalo, dahil tuloy-tuloy ang paglunok ni Jordan… na tila pati yung karne ay gusto niyang lunukan kasabay ng mainit at maalat na sarsa.

Hindi na makatiis si Sarge. Nanlambot ang tuhod niya, at pumalakda ito sa sahig. . . kasama si Jordan na ngayon ay nakadede pa rin sa unti-unting lumalambot na tarugo.

Unang bumangon si Jordan. Tumayo na rin si Sarge. “. . . putang ina. . . ang sarap nun”, bulong ni Sarge kay Jordan habang niyapos niya ang binata. Nakasubsob ang mukha ni Jordan sa dibdib ni Sarge, at nakatingin sa malayo si Sarge, sa labas ng bintana, sa madilim na gabi.

“. . . Shyet! ‘tang-ina!”, biglang gulat ni Sarge. Parang may naaninag siyang tao sa labas ng outpost. Nakita niya yung upos ng sigarilyong nakasindi. At biglang nawala ito. Hindi siya sigurado kung talagang may tao ba talaga… o guni-guni lang niya, o baka aninag lang ng kung ano. Agad agad niyang kinuha ang mga shorts nila. . . at sabay sila nag-suot ng saplot.

“SSShhhhh. . .”, mahina niyang binalaan si Jordan. “Dali… baka may tao…”.

“Mauna ka na umalis, Jordan”, sabi ni Sarge. “Dahan-dahan lang sa paglakad pabalik sa kampo”. At naiwan muna si Sarge na nagtatago sa dilim habang tahimik na lumabas si Jordan sa outpost.

Mga 7 minuto din ang nilakad ni Jordan, bago niya narating ang quarters nila, na kung saan may ilaw na. Ngunit bago pa man siya humakbang palabas sa madilim na daanan mula sa output. . .

“Mr. Jordan Quiambao”, ang narinig niyang mahina ngunit malinaw na pagkabigkas ng pangalan niya. At nanlamig agad siya sa kaba.

May nakatayo sa may poste — si Kapitan Vince Reyes. Hindi naka-uniporme. Naka t-shirt lang na puti, at khahi na pantalon. Matikas ang tindig. Walang mababasang damdamin sa mukha nito. Saan nanggaling ito, ang pagtaka ni Jordan. Parang wala naman tao nakatayo dun kanina nung palapit siya.

Tumigil si Jordan. Diretso lang ang tingin. Naghalong respeto para sa isang senior officer niya – at kaba na rin.

“Saan ka galing. . . ?”, tanong ni Kapitan Reyes.

“Sir, naglakad-lakad lang po, Sir”, sagot ni Jordan. Diretso lang ang tingin niya, habang nakatikas ang tindig niya.

“Uulitin ko. . .”, madiin na bungad ng Kapitan. “Saan ka nanggaling. . . ?”

“Sir, naglalakad lang po, Sir”, sagot muli ni Jordan.

“At kung sabihin ko sa ama mo, si Kol. Quiambao, yung. . . totoong ginawa mo. . .?”  Malinaw na may pagbabanta ang tono ng boses ni Capt. Reyes. Dama ni Jordan ang naiibang diin sa pagbikas ng Kapitan ng salitang ‘totoo’.

Hindi na sumagot si Jordan. Huminga siya ng dahan-dahan. . . para huminahanon ang nangangatog niyang dibdib. Nag-iinit ang mukha niya. . . at kung hindi lang madilim, sigurado si Jordan na pulang-pula na siya.

“Saan ka nanggaling. . . ?”, inulit ni Kapitan Reyes ang tanong, ngunit may tonong pangungutya na.

Ano pa ba ang maisasagot ni Jordan. Mula nung pagkarating niya dito sa kampo, alam niyang mainit na ang dugo nitong Kapitan Reyes sa kanya. Kahit anak siya ng commander ng kampo, hindi umaasta si Jordan sa katayuan niya. Nakikibagay siya sa lahat, lalo na sa mga ibang officers, lalo na kung nakikisuyo siyang makisali sa ibang mga training drills nila. Maayos naman ang pakikitungo ni Jordan sa lahat, at ganundin naman ang pakikitungo ng mga officers at sundalo sa kanya. Maliban lang sa kay Kapitan Reyes.

Wala nang isinagot si Jordan.

“Follow me”, utos ni Kapitan Reyes.

Humakbang ito papunta sa quarters nito. Sumunod si Jordan. Pagkarating nila dun, dire-diretso si Kapitan Reyes na pumasok sa silid nito. Tumigil muna si Jordan sa pintuan.

“Enter. . . ”, utos ni Kapitan Reyes.

Hindi binuksan ng Kapitan ang ilaw sa loob ng kuwarto. Pagpasok ni Jordan, naaninag niya sa dilim na nakasandal ito sa mesa sa mag gawing tabi ng silid.

“Ano ang gusto mong sabihin ko sa ama mo. . . ?”, mapangutyang tanong ulit ni Kapitan Reyes. “. . . yung totoo. . . o, . . . yung totoo. . . ”

Ang lakas ng kabog ng dibdib ni Jordan. Nagiging komplikado na ito. Unti-unti na siya nagpa-panic. Hindi nakatulong sa estado niya na nakatayo siya sa loob ng silid ni Kapitan Reyes na walang suot kundi shorts lang at tsinelas. Hawak-hawak niya sa kamay niya ang sando niya, na hindi na niya nasuot kanina sa pagmamadali niyang makaalis sa outpost. Sana hindi mahalata yung pawis na bumabalot sa katawan niya, iniisip ni Jordan.

“O. . . ano na. . . !!!”, mapilit na ang boses ng Kapitan.

“Sir. . . ”, kabadong sumagot si Jordan. “. . . ano ho ang pwede kong gawin. . . ???”

Hindi alam ni Jordan kung bakit yan lang ang naisip niyang isagot.

Mahina ang sagot ni Capt. Reyes habang dahan-dahan itong lumapit kay Jordan…. “Ano sa palagay mo ang pwede mong gawin. . . ?”

 

————— ITUTULOY —————