Asawa sa Asawa – 3

3: Pagsilbí

“Hon. . . bilisan mo dyan. . . baba na tayo. . .”, tawag ng asawa niya sa kabila ng saradong pintuan. “We have someone waiting downstairs. . .”

Nahirapang gumalaw si Anton. Nahirapan siya itaas ang mga binti sa pagsuot ng hapit na brief. Kailangan maitago niya ang nakatirik na sandata. Kahit nanghihina siya, gabakal pa rin ang tigas ng burat niya.

Nasa room pa rin si Jena, hinihintay siya. Kinuha niya muna ang cellphone bago sumunod sa asawa niya. Sabi nito, habang bumababa sila, “. . . dumaan si Remo dito kanina. . .”

Natigilan siya. “Si. . . si Remo. . .?!?”

“Si Remo – yung asawa ni Nina. . .”, paalala sa kanya ni Jena. “. . . yung nagtatrabaho part-time sa construction ni Lorenzo. Pumunta siya dito kanina. . . habang tulog ka pa. . .”

Nanlamig si Anton. Sinikap niya manatiling kalmado. . . hindi niya pinahalata ang kaba niya.

“Ah. . . ang asawa ni Nina. Nandyan si Remo. . .???”

“Umalis na. Pumasok na. Pumunta na sa kabila”, sagot ng asawa niya. “. . . kanina pa siya hinihintay ni Lorenzo. Ipagmamaneho niya. May lakad daw ang kapatid mo”.

Alam niya na ilang buwan pa lang nagtatrabaho si Remo para sa kanyang kapatid sa construction business nito, ngunit hindi pa niya ito nakikita o nakilala – maliban sa kagabi, ang unang tagpo nilang dalawa.

Pagkababa nila, dumiretso si Anton sa front door, kahit na tumungo sa kusina ang asawa. Gusto niya masilayan ang lalaking nakasagupa niya kagabi. Nanaginip lang ba siya? Paano niya harapin si Remo ngayon. . . at sa harap pa ni Lorenzo at ni Jena?

Sa kabilang duplex apartment lang nakatira ang kapatid na nakababata lang sa kanya ng tatlong taon, kasama ang live-in partner nito. Paglabas niya sa garahe nila, nasilayan niyang pinagbubuksan ni Remo ng pintuan ng pickup ang kapatid niya. Dala-dala ng barako ang mga gamit ni Lorenz.

“Lorenz. . .!”

Hindi siya narinig ng kanyang kapatid. Nakapasok na ito sa sasakyan at nakatuon sa binabasang dokumento.

Nagkatitigan si Anton at si Remo ng ilang sandali bago ito umupo sa likod ng manibela. Winagawayway nito cellphone bago pinaandar ang sasakyan at umalis.

Napako si Anton sa driveway. . . nakatingin sa lumalayong pickup. At saka niya binuksan ang cellphone. May pumasok na text na mula sa cellphone ni Nina, ngunit alam niya galing ito kay Remo: [kahit kelan. pagtawag ko, pupunta ka agad. kahit kelan]

Nanumbalik ang huling mga salita ni Remo bago siya lumabas kagabi sa apartment nito.

“Magbabago na ang lahat mula ngayon”, pahayag nito. “Pagtawag ko, kailangan dumating ka at gawin mo ang ipapagawa ko. Kung kelan ko gusto, sa anumang oras ng araw o gabi. Ang tanging dahilan na tatanggapin ko ay kung nasa trabaho ka. Sa ibang oras, kumaripas ka pag tawag ko. Kahit pa kasama mo si misis mo, dumating ka pagtawag ko. Wala akong pakialam kung nagsisiping kayo – hugutin mo ang burat mo at puntahan mo ako agad”.

Natakot si Anton sa huling banta nito kagabi. “Kung hindi ka dumating pag tawag ko. . . madali ko naman puntahan ang magandang asawa mo, at sabihin na mas magaling pa sa kanya ang kanyang mister sa pagsuso at pagtanggap ng burat”.

“Malinaw ba”, tanong ni Remo. Tumango si Anton.

“Antonio!” Nahimasmasan siya sa tawag ng kanyang asawa. “Where are you, Antonio?”

Pagpasok niya sa kusina, agad na pinakilala ni Jena ang kausap na babae. “Ton. . . si Rebecca. Kababata daw siya ni Nina. At nirekomenda na maging kapalit niya. . . yaya at kasambahay”.

Matangkad, balingkinitan, morena. May kagandahan din.

“At. . .”, dagdag ni Jena, “. . . bunsong kapatid siya ni Remo. Mabuti yan, nandyan lang ang kuya niya sa kabilang bahay kay Lorenzo nagtatrabaho.”

“Kuya mo si Remo. . .???”, mahinang tanong ni Anton. Nanlamig ang dugo niya. Bakit dinala dito ni Remo ang kapatid nito upang maging yaya ng kanilang mga anak?

Hindi na makakibo si Anton sa tuwa ng kanyang asawa, dahil nagkaroon na uli sila ng yaya, at lalong mapagkatiwalaan ang babae dahil nandyan lang sa kabilang bahay ang kuya nito, na maayos ding nakilala ni Jena kanina.

Hindi matukoy ni Anton ang pagkabalisa niya na dulot ng sitwasyong ito.

Nahiga muli si Anton pagkaalis ng asawa niya. Unang beses niya sa matagal na panahon na nag-sick leave sa school. Mabigat ang pakiramdaman niya. . . para siyang nilalagnat. Nangangalay ang buong katawan. . . tila nabugbog.

Ilang beses siyang bumangon para ma-check yung mga bata at ang bagong yaya nila. Tahimik lang si Rebecca. Magalang ang pagsagot sa mga tanong niya. At kita niya na maasikaso sa mga bata. Nakangiti lang ito sa kanya.

Matamis ang ngiti ng babae. Guni-guni lang ba niya na parang nakakaakit kung makatangin ito, o parang may tinatagong nalalaman ito. Hindi siya makatagal na makasama ang mga anak o si Rebecca kaya bumabalik din siya agad para magkulong sa bedroom. Tinititigan sa salaman ang kanyang kahubdan, inaalala ang mga ginawa ng barako sa kanya.

Nag-iinit ang katawan niya. . . hindi niya mapigilan ang pagsulpot ng karumaldumal na ala-ala ng panghahalay sa kanya – sa kamay ng kapwa lalaki. Bakit hindi humuhupa ang tigas ng titi niya? Nahuhuli niya ang sarili na hinihimas ang umbok niya na wala sa kamalayan. Ngunit ayaw niya magsalsal. . . ‘hindi ako bakla! Hindi ako dapat nalilibugan sa kakaisip sa ginawa sa akin ni Remo. . .!!!’

Sa kasunod na araw, pinilit niyang pumasok na sa trabaho. Ayaw niya manghinala si Jena kung bakit wala siya sa sarili. Mabuti na rin na ibaling ang isipan niya sa ibang bagay. . . at wala siyang ginawa sa bahay kundi mag-isip at mabalisa.

Hindi niya alam kung paano niya matatagalan itong pagpapahirap. . . parang time bomb siya na naghihintay na sumabog habang panlabas na nagpapanggap na OK lang siya.

ZZZZZTTTT. ZZZZZTTTT. ZZZZZTTTT.

Ramdan ni Anton ang pag-vibrate ng cellphone sa bulsa ng kanyang joggers habang papasok siya sa isang restaurant. Kikitain niya si Jerson, ang ka-tropa niya nung college na basketbolista din, para mag-merienda bago siya uuwi. Katatapos lang ng practice ng kino-coach niyang high school basketball team.

Kahit naka-mute ang kanyang cellphone, parang dumagundong ang tunog nito. . . o baka ang malakas na tambol ng kanyang dibdib ang naririnig niya. Bago pa niya mahawakan ang device, alam na niya kung sino ito.

Si Remo.

Isang simpleng text: [8pm mamaya magkita tayo].

Madaming kwento si Jerson. Kahit noong estudyante pa sila, maraming ganap ito – pasimuno sa inuman, bulakbol, rambol, road trips, at sa kung ano pang bawal. Higit sa lahat, malibog ito – silahista pa. Tumino na lang ito nung mag-asawa at nagka-anak. Natigil na ang mga bisyo at kalookohan, maliban sa likas na kalibugan.

Hindi tumatatak kay Anton ang kinukwento ni Jerson. Pilit niyang hindi isipin ang natanggap na text. Hindi siya mapakali. ‘. . . paano ako magpapaalam kay Jena. . . anong oras na ako makakauwi. . . saan kami magkikita ni Remo. . . ano na naman ang gagawin sa akin ng berdugo. . .’

“. . . basta, brad. . .”, boses ni Jerson ang pumutol sa pag-iisip niya. “. . . HUUUUYYY !!!! ANTONIO!!! Nakikinig ka ba sa akin. . .?!?!”

“Oo. . . sorry, nakikinig ako. May naalala lang ako. . .”, palusot ni Anton.

Tuloy ang salita ng kaibigan. “Tulad ng dati. . . pag nagtanong si Misis, sabihin ko magkasama tayo ha. Sabihin mo. . . ah, eh. . . nandun tayo sa bahay mo. Siguradong hindi naman yon tatawag kay Jena. Basta ikaw kasama ko, ayos na ako. . .”

“Ano ba kasi ang lakad mo, at kailangan mo na naman akong idamay sa kagaguhan mo?”, usisa niya.

May kikitain daw si Jerson ngayong gabi. Sa mala-demonyong ngisi nito, natanto niya na may ibang klaseng kababalaghan ito – maglalaro na naman ito ng apoy! At agad na umamin ito sa kanya, “Oo, pare. . . may bago akong fubu! At kilala mo siguro. . . nakalaro na natin sa basketball noon. Fuck, ang hot nito. Walang kabahid-bahid. . . pero wagas kung tumuwad. Halika, sama kita. . .!”

Nag-init ang mukha ni Anton. Mabilis ang pagtanggi niya, “Huwag na brad. . . alam mo naman hindi ko trip yang trip mo. Pero sige lang. . . go lang. Enjoy ka. . . basta magkwento ka pagkatapos. . .”

“Ibang klase talaga pag lalaki. . . borta, basketbolista, kilabot ng mga babae, pero iba kung magpakantot. . . yan ang da best talaga!”. Walang preno itong si Jerson, at para tinamaan si Anton sa bulalas nito. Umakyat ang dugo sa mukha ni Anton. ‘. . . tangina, kung alam lang ni Jerson ang mangyayari sa akin mamaya. . .’

Bigla siyang nakahanap ng paraan, at nang maiba ang usapan nila. “Jers. . . ako rin, may hingin akong favor. Sabihin ko kay Jena na ikaw ang kasama ko ngayon, at may pinuntahan tayong party ng tropa. . .”

Todo ang kantiyaw ni Jerson. . . pilit na iungkat kay Anton kung ano itong sikreto niya. “May babae kang kakalantariin mamaya, ano. . .?!?! Walang hiya ka! Maniac ka pa rin. At akala ko ako lang itong malibog. HAHAHA. Sige. Basta, magkwento ko rin sa susunod. . .”

Sabay na silang umalis. Tutungo na sana siya sa apartment ni Remo, nang may bagong text na dumating: pinapunta siya sa isang address. Binasa niya sa text ang pangalan ng lugar – ‘Motel ba ito??!?’

Lalo siyang namgamba. Balak talaga siyang bastusin nitong barako – dahil imo-motel talaga siya, na parang lihim na parausan.

Dinala siya ng waze app sa may bandang university belt sa Maynila — sa isang maliit na kalye na katumbok ng malaking kalsada doon.

Hindi pala motel. Kundi parang hostel na luma. O budget travellers inn. Pumarada si Anton sa pinakadulong slot sa maliit na parking area. Kahit malayo sa front entrance at madilim, basta wala sanang makakakakilala sa kotse niya.

Lalong nanliit si Anton. Kahit mga babae niya noon, hindi niya dinadala sa ganitong klaseng lugar. Amoy luma ang maliit na lobby. Nag request siya ng room sa front desk – at binanggit ang pangalan ni Remo, tulad ng utos nito sa text.

Tila maadalas yata si Remo dito, dahil kilala ito ng receptionist, na nakakaasar ang makahulugang ngiti sa kanya.

Sinamahan siya ng lalaki sa pinakadulong kwarto sa ground floor. Madilim ang pasilyo at amoy kulob. Ni-lock at deadbolt ni Anton ang manipis na pintuan. Naupo siya sa malapad na kama. Malinis naman ang bedsheets kahit medyo matigas ang kutson.

Tumingala siya – tinignan ang sarili sa maduming salamin sa kisame at sa gilid ng kama. Eto siya. . . gwapo at mestisuhing ama ng dalawang napaka-cute na anak, maskuladong coach at basketbolista na may magandang asawa. . Eto siya – magiliw na babaero – na ngayon hinihintay ang pagdating ng isang higanteng maton. . . at paparausan, wawarakin at bababuyin ng isang malaking barako. At hindi man lang siya tumatakas o tumanggi. Kusa siyang pumunta dito.

Butil-butil ang pawis niya. Nanlalagkit ang balat niya. Kaya naisipan niyang maligo. Nagkuskos siya ng mabuti. Naglinis. May disposable toothbrush sa lababo – ginamit niya ito.

Lumabas siya sa banyo. . . umupo sa kama, hinihintay ang di-maiwasang tadhana. Tanging hapit na puting brief lang ang suot niya. At sa ikinahihiya niya sa sarili – matigas at nakatirik na naman ang burat niya.

8pm ang usapan nila. 8.30pm na. . . at wala pa rin ang hinihintay niya. Wala nang kasunod na text. Hindi mapakali si Anton. Hindi bumagal ang pagtibok ng puso niya sa kaba at alinlangan.

TOK. TOK. TOK. TOK.

Mabilis siyang tumungo sa pintuan at binuksan ito. Tumambad sa harapan niya si Remo.

Kahit hindi ito ang unang engkwentro niya sa lalaki, nagulantang pa rin si Anton sa dating nito. Mas matangkad sa kanya. Malapad at mabigat ang tindig. Nakakalusaw ang mapanlumong titig sa kanya ng kayumangging barako. Bigla siyang nahiya na halos hubad siya sa harapan ng bagong dating, maliban sa suot na puting brief.

Kilala niya ang matingkad na green na t-shirt na suot nito. . . uniporme ng construction company ng kapatid niya. . . Halos iluwa ng hapit na suot ang mabultong katawan at malapad na braso.

Sa paghakbang ni Remo papasok sa kwarto at pagdaan sa harap niya, amoy ni Anton ang bakas ng pawis ng trabaho at usok sa labas. Pati ang kupas at nadungisang maong nito ay parang bubulwak sa laki ng nilalaman – ang umbok sa harapan at ang mabilog na pwet sa likuran.

“Dito ka. . .”, madiin na utos sa kanya, pagkatapos niyang sinara at kinandado ang pintuan.

Tumayo si Anton sa harapan ni Remo. Hindi siya makatingin ng diretso. Binaba niya ang kanyang mata . . at napatitig siya sa harapan nito, na sapo ng malapad na kamay nito. Lumalatay ang matabang daliri sa nakahulmang tubo na tinatago.

Naalala ni Anton ang pagsubsob niya dito noong ilang araw na nakaraan. Parang isang masamang panaginip. . . paano niya nagawa ang karumaldumal? Nanuyo ang kanyang lalamunan. Pumipintig ang mga ugat sa sentido niya.

“Putang ina. . . ano pa ang hinihintay mo?”, bulalas ni Remo.

Tumiklop ang tuhod niya, at lumuhod sa harap ni Remo. Kahit tutol ang buong diwa niya, ngunit bumigay na ang katawan niya. Inabot niya ang umbok sa harapan niya. Sinikap niyang buksan ang butones ng maong nito at ibaba ang zipper. Dumungaw ang itim na brief nito. Nilapit niya ang mukha niya sa lumulobong harapan. . . sinalakay ang ilong niya ng matinding amoy. . . amoy ng lalaki, amoy ng burat, amoy ng libog. . . hindi mabaho pero nakakahilo. . .

“PUTANG INA MO. . .!!!!”, sigaw ni Remo. Dinagukan siya nito, at sinipa. Natumba si Anton sa sahig. Bakas ang takot sa maamong mukha niya.

“. . . basta ka na lang susubo. . .?!?”, bulyaw nito. “. . . putang-puta ka na talaga. Atat ka sa burat. Susunggaban mo na lang titi ko. . .? Hindi ka makahintay?”

“Hubaran mo ng maayos ang amo mo. . . “, utos ni Remo. “. . . sambahain mo muna ang katawang ito. . . dilaan mo, paliguan mo ng halik. . . ipakita mo sa akin kung gaano ka kahayok magpaangkin sa akin. . .”

‘Ha?!?! Ano ang gagawin ko. . .?’ Kinabahan si Anton. Ngunit nagpasyang sundin niya ang nakakabastos na utos nito.

Hinubad niya ang sapatos nito. Marahan niyang tinanggal ang medyas. Lumatay ang mga palad niya paakyat sa mala-trosong mga binti ng barako. Dahan-dahan niyang binaba ang hapit na maong. Nanginginig ang mga daliri niya, ngunit hinaplos ng malamyos ang matigas na hita ng barako, pagkatapos niyang nahubdan ito ng pantalon.

Bumangon siya sa pagkaluhod, at hinubad ang hapit na tshirt ni Remo. Tumambad ang malapad na dibdib nito. Nilaro niya ang malapad na utong nito. Tayong-tayo na ito.

“uuuhhh. . . uuuhhh. . .”, mahinang ungol ni Remo. Tumango ito. “. . . sige, gawin mo. . .”

Nilapat ni Anton ang labi niya sa matulis na utong. . . pinaikot ang dila niya, nilaplap, at sinuso. Maumbok at bilugan ito. . . parang dumedede lang siya sa suso ng babae, kaso matigas ito. Gustong umatras na ni Anton, ngunit parang hindi niya mapigilan ang gigil niya sa pag-dede sa ga-batong dibdib ng barako.

“uuuuuhhh. . . sige, lamutakin mo ako, gago ka. . .”, singhal ni Remo. Hinablot nito ang kanyang ulo at lalong dinuldol sa dibdib. Hinimas ng kabilang kamay ng maton ang mga utong niya. Mahapdi dahil napalakas ang paglapirot nito. Agad na bumaba ang kamay nito at sinapo ang bukol niya.

“Putang inang hindot ka! Bat ang tigas-tigas mo na?!?”, kantiyaw sa kanya. “Sige, magpakasasa ka ngayon sa katawan ng isang lalaki. . . ganyan ang dapat mong matutunan gawin. . .”

Nakakadala ang madiin na paglamas ni Remo sa umbok niya. “Ang tigas! Nababakla na talaga si daddy Anton! Oh, baka labasan ka na ha. . .”

Natakot si Anton na baka ganun ang mangyari – na bumigay na siya sa kalaswaang ito. Lumalaban pa rin ang ulirat niya. . . hindi matanggap na nasasarapan na siya sa paghalay sa kanya ng kapwa barako.

Mabuti na lang at binitawan na ni Remo ang pundilyo niya. . . dahil tinutulak siya nito paluhod muli. Sinapo ni Anton ang matambok na pigi ng maton. Bago niya matalupan ang maton ng natirang saplot na itim na briefs, tinulak ni Remo ang ulo niya pababa.

Inumpisahan niyang halikan at dilaan ang matigas na hita nito. Sinubsob niya ang mukha sa pagitan nito, at nilapat sa nakaumang kanyang bibig sa nakabalot na bayag. Amoy na amoy ang pagkalalaki. Hindi sanay si Anton sa amoy na ganito. . . gusto niya mandiri, pero hindi na niya mapigilan ang sarili.

Bumuka ng kaunti si Remo para maduldol pa niya ang nguso niya dito. “Uuuuhhh. . . putang ina mo, gago ka! Bagay pala sa iyo maging hindot. . . sasanayin talaga kita magpagamit sa lalaki.”

Tuloy ang pagdiin nito sa ulo at leeg niya, hudyat na dapat niyang ituloy ang pagromansa sa singit at binti ng barako. Nakakapanibago sa kanyang dila ang magaspang at mabuhok na balat ng lalaki, ibang-iba sa mga nasalat niyang mga binti ng babae.

Di naglaon ay halos nakatuwad na si Anton sa sahig. . . hinahalikan ang paanan ng barako. Luging-lugi ang pakiramdam niya. . . ngunit hindi siya makapalag dahil nakapatong sa balikat niya ang isang paa ni Remo, habang sinasamba niya ang kabilang paa nito.

Kinilabutan siya sa nais nitong ipagawa sa kanya. “Sige, puta. . . ibuka mo bibig mo. . .”

Hindi na niya mapigilan ang pagpasok sa labi niya ng hinlalaki ng paa ni Remo. “Tsupain mo. . . sige, baboy. . . sarapan mo. . . kainin mo ang paa ko. . .”

Sobra nang nakakapanliit ito – sinusubo niya ang paa ng isang berdugo. Gayunpaman, may naiibang init na napupukaw sa kalooban niya, sa lubos na pagpapasailalim niya dito.

“Alam kong bitin ka dyan. . . maliit lang yan. . .”, panunuya ni Remo. “Maghintay ka. . . at mamaya, yung malaki naman ang isusubo mo. . .”

Yumuko si Remo at sinapo ang kanyang nakausling pwet. . . pinasok nito ang daliri sa loob ng hapit na brief. . . at kinalikot ang tumbong niya. . . sinundot bigla ang butas na winarak nito ilang araw na ang nakaraan.

“mmmmmmmpppp. . .!!!”, impit na bulyaw ni Anton. Mahapdi, dahil binigla nito na wala man lang pampadulas. “mmmnnnggmm. . . mmmgggmm. . .”

“Tanginang butas ito. . . akin na akin talaga ito. . .”, gigil na bulalas ni Remo. Halos sabay ang paglabas pasok ng daliri ng paa nito sa bibig niya, at ang daliri ng kamay sa butas niya.

Kumalas si Remo, at tumihaya sa kama.

Nakalatag sa harapn ni Anton ang buong kahubdan ng barako. Napako ang titig niya, at namangha siya sa nakahain na lalaki. Alam na niya ang ipapagawa nito.

Gumapang si Anton paakyat sa kama. Binalikan niya ang pagdila at pagsubo sa paa nito, inisa-isa ang mga daliri.

Hinimod niya ang mga paa nito, at pagkatapos, ang tuhod naman. Tinadtad niya ng halik ang malapad na hita. Malamyos ang paghimas niya sa binti ni Remo. . . at tila nagustuhan nito ang ginagawa niya.

Narating niya ang umbok. . . nakalobo ito, at nakadungaw sa garter at namumulang ulo at halos kalahati ng kahabaan nito. ‘. . .putang ina. . . ang laki! Ang taba!’

Huhubarin na ito ni Anton, nang pinigilan siya ni Remo. “Sambahin mo ako, Anton. . . putang ina mo. . . lasapin mo ang sarap ng barako. . . uuuuhhh. . .”

Halos pumatong na si Anton kay Remo. Sanay siya na mag-romansa sa babae. Ngayon lang niya gagawin ito sa kapwa lalaki.

Parang body-to-body massage na ang ginagawa niya dito. . . kinikiskis niya ang ang kanyang dibdib sa tiyan nito, habang nakasubsob siya sa dibdib nito.

Lumatay ang dila niya pababa, hanggang sa narating niya ang umbok niya. Nilamutak ng dila at labi niya ito. Hindi na niya mapigilin ang kanyang sarili – hinablot niya pababa ang garter, at nang makawala ang matabang uten ay natampal ang mukha niya. Binuka niya ang labi niya, at sinubo ito.

“. . . AAAAAARRRRGGGHHH!!! Putang ina mo! Sige, isubo mo. . .!!!”, hiyaw ni Remo.

Pumaikot siya nang hablutin ng barako ang mga binti niya at nilamas ang pwet niya. Baliktaran siyang nakasaklang sa ibabaw ni Remo. Nakapasak ang matabang burat nito sa bibig niya, habang sinikap niyang lamunin ito ng buong-buo.

“Putang ina mo, ang ngipin mo!!!”. Dinagukan siya nito.

Hindi na niya namalayan kung paano ni Remo naibaba ang suot niyang briefs. Nilalamas nito ang kayang matambok na puwet. At para iwaksi ang kanyang kaba sa kasunod na gagawin nito, tumuon siya sa pagsupsop sa nakapasak na burat sa kanyang bibig.

“. . . . mmmmmmmggggh. . . mmmmgghhh. . .”, impit na ungol niya. Nangyari na ang hinihintay niya – ang pagsundok ng daliri ni Remo sa makipot na butas niya.

Naghalo ang tunog ng pagmumura ni Remo at halinghing ni Anton sa loob ng maliit na silid.

“Tama na yan”, bulalas ni Remo pagkaraan ng ilang minuto. “Wawasakin na kita, gago ka!”

Pumuwestong nakatuwad si Anton sa ibabaw ng kama. Nakatitig siya sa maduming salamin sa tapat ng kama. . . pinagmasdan ang sarili na parang aso. . . habang nakadamba na ang maton sa likod niya. Awang-awa siya sa sarili niya. . . nakakunot ang mukha, pulang-pula at pawisan. . . hinihintay ang muling pagpaslang ng kanyang pagkalalaki.

May basa at malagkit siyang naramdaman. May hawak si Remo na bote ng pampadulas, at binuhusan nito ang hiwa niya. Muling pinasak ang daliri nito sa butas niya. . . kumiwal ang balakang niya sa dahas ng paggalugad nito.

“. . . uuuuuuuuhhhhhhhhhhh. . .!!!”, hiyaw ni Anton. Bigla na lang binaon ni Remo ang dambuhalang burat nito sa puwerta niya. Napasubsob siya sa kutson, napakapit sa bedsheet, sa tindi ng sakit at hapdi, at sa lakas ng pag-ulos ng barako. “Aaaaaaaahhhh. . . aaaarrraaayyyy!!!. . . aaaaahhh. . .”

“. . .tama na. . . tama na. . . aaaaahhhh. . .”, pagmamakaawa niya. Nag-umpisa sa malakas na hiyaw, unti-unting lumalim at humina ang halinghing niya. Para siyang mapupugutan ng hininga at mawawalan ng malay. “. . . aaaaaahhh. . . tama na. . .”

PAAAKKK!!! PAAAKKK!!!

Nahimasmasan siya sa lakas ng palo ni Remo sa pwet niya. “Putang ina mo!!! Panay ka reklamo. . . pero todo giling naman ang pwet mo! Naninikip pa ang puki mo!!! Gusto mo yan, ano!!!!”

Umiling ang ulo niya. ‘hindi yan totoo. . . ayoko na. . . ayoko. . .’

Ngunit hindi niya maipagkaila na sinasabayan na niya ang bawat ulos at kadyot ng barako. Umuuga na buong katawan niya. Nanginginig ang kalamnan niya sa bawat hagod ng malaking titi na bumibiyak sa kanya

“Sige, gago!!! Igiling mo pa. . .! UUUUGGGGHHHH!!!”, malakas na ungol ni Remo. “Ganyan. . . puta ka! Sakalin mo pa ang burat ko. . .”

Hindi mapigilin ni Anton ang pinakawalang taghoy. “AAAAAHHHH. . . REMOOOOO!!!!”

“Puta! Puta! Puta!!!! Ang sikip ng puki mo. . .”

“Remo. . .sandali, pare. Sandali. . .”, reklamo niya muli. Parang mahahati ang katawan niya. Parang naiihi na siya, parang sasabog ang pantog niya. Nawiwindang siya sa hapdi at kilig na dumadaloy sa katawan niya. “Pare. . . ako na lang sasampa sa iyo. Ako na lang sasakay sa iyo. . . sige na. . . please. . .”

“Ha?!?! Ano kamo. . .?”, mainit na usisa ng barako. “Gusto mong kantutin ang sarili mo sa burat ko. . .?”

“Oo. . . ako na. . .”, hiling ni Anton.

Bumunot si Remo, at tumihaya sa gitna ng kama. Nakatirik ang mahabang sandata. “Sige, pare. . . kantutin mo sarili mo. . . sakyan mo ako. . . babuyin mo sarili mo. . .”

Hinawakan ni Anton ang uten ni Remo. Halos hindi mag-abot ang daliri niya sa taba nito. Sumampa siya. . . at tinutok ang malaking ulo sa nawasak niyang butas. Unti-unti siyang dumausdos. Dahan-dahan muna ang pagpasok. Napapikit siya sa hapdi. Punong-puno ang pakiramdam niya. Unat na unat ang lagusan niya. Hindi niya mawari kung paano niya ito natanggap noon, at kanina lang.

“AAAAAAAHHHHHH. . . PUTANG INAAAAA. . .!!! AAAAAAHHHHH!!!”, hiyaw ni Anton. Hindi niya napigilan ang biglang pag-upo niya, at ang pagbaon nito sa lagusan niya.

Mapusok ang pinakawalang ungol ni Remo. “Uuuuuuhhhh. . . putang ina pare, ang sarap mong kantutin. . . sige, sakyan mo ako. . .”

Namamaneobra na ni Anton ang sarili. . . nahanap niya ang tamang anggulo na nakakanginig, at hindi gaanong masakit. Huminete siya sa ibabaw ng maton. . .

“uuuuuhhh. . . uuuuhhh. . . uuuuhhhh. . .”

“Putang ina mo, pare. . . masarap ba?!? Gusto mo bang binibiyak ka ng lalaki. . .? Sarap ba maging pakantot?”, malibog na banat ni Remo. “Sige. . . kantutin mo sarili mo. . .”
Sunod-sunod na halinghing lang ang tanging sagot ni Anton.

“Tangina mo, pare. . . tignan mo sarili mo sa salamin, o. . . “, udyok ni Remo. “. . . sige, tingnan mo kung paano mo binababoy ang sarili mo. . . fuck, ang sarap mo. . .”

Sinulyap ni Anton ang salamin sa dingding. Tumingila din siya at natanaw ang sariling imahe sa salamin sa kisame. Nandiri man siya sa natatanaw niya, ngunit mas lalo siyang natakot sa napuna niya: eto siya, matipunong ama at asawa. . . nagpapakasta, at bakas sa kanyang anyo ang bumubugsong libog at init na hindi na niya mapigilan.

“. . . uuuuhhh. . . uuuuhhh. . . uuuhhh. . .” Hindi na mapigilin ni Anton ang tuloy-tuloy na hikbi niya, hudyat ng kanyang pagsuko at pagkawala. Kusa na ang paggiling niya. . . kusa na rin ang paghigpit at pagsakal ng lagusan niya sa malaking burat na bumibiyak sa kanya.

Pagtingin niya muli sa salamin, napansin niya ang sariling paglapirot sa mga utong niya. Nakabukaka ang labi, mabilis ang paghigop ng hangin. Para siyang parausang puta na nilalamas ang mga utong habang taas-baba ang sarili sa nakapasok na burat sa butas niya. Para nga siyang puta. . . na may lawit na umaalog at humahampas sa tiyan ng sinasakyang maton.

“AAAAA. . . FUUUUCCCKKK. . .!!!”, malakas na bulyaw niya, nang dinakma ng magaspang na palad ni Remo ang burat niyang tigas na tigas.

“Sayang itong burat mo, pare. . . ang laki pa naman. . . pang-wasak din. . .pero hindi na ito magagamit. . . dahil ikaw na ngayon ang pakantot. . .”, panunuya ni Remo.

“Putang ina mo, pare. . . bubuntisin talaga kita. . .”. Binalibag ni Remo si Anton. Sa isang iglap, napailalim na siya ng barako. Dinaganan siya ng mabigat na katawan nito. At nag-umpisa na itong kumadyot na walang humpay.

“UUUUUhhhhh. . . !!!”. Parang mapupunit ang butas niya sa lakas at lalim ng pagbaruruot ni Remo. Mahirap at masakit, ngunit nayayanig at para siyang maiihi na matatae din, sa bawat hagod nito sa maselan na parte sa pinakaloob niya. Parang sasabog ang puson niya.

Naiipit ang matigas niyang burat sa gitna ng matigas na tiyan nilang nagkakaskasan. Nakikita ni Anton sa salamin sa kisame, kung paano nakabukaka ang mga binti niya. Di nagtagal, nakapalupot na mga paa niya sa baywang ng maton. At maging ang mga braso niya ay nakayapos na dito. Nakakapit siya habang nagpapaanod sa mapusok na pag-indayog ni Remo sa ibabaw niya.

Lumiliyab ang kalooban niya, kahit na lumalaban ang ulirat niya. ‘. . . lalabasan yata ako. . . aaaahh. . . aaaahhh. . . hindi ako pwedeng labasan sa kantot ng kapwa lalaki. . .’

Hindi niya namalayan na sa lalong pagpiglas at pagpigil niya, lalo pang humihigpit ang pagsakal ng lagusan niya sa umaararong burat.

“Putang ina mo, pare. . . PUTAAAANGG IIIIINNNNNAAAAAAAAA. . .!!!”

Mainit ang tamod na sumisirit sa bituka niya. Parang sinusunog ang kaluluwa niya. . . dahil sa bawat sumpit ng semilya ni Remo, nawawatak ang dating Anton. Sa bawat kadyot at sabog ng tamod ng barako, nalulunod ang mismong pagkatao niya at naging alipin sa naiibang apoy.

“Uuuuuugggghhh. . . uuuuuugggghhhh. . . uuuuuugggghhhh. . .”

Nangingisay si Anton sa ilalim ng mabultong lalaki na nakapatong sa kanya. Para siyang lalabasan din. . . na parang hindi. Parang sasabog na, ngunit uurong pa. . . hindi niya mawari ang naghalong libog, init, sakit at pagkalumo na lumalatay sa katawan niya.

Bumabagal ang pag-indayog ni Remo. . . humupa na ang libog ng maton. Sa paghugot ng batuta niya sa butas niya, para siyang nakaramdam ng pangungulila at pagkabitin. . . kahit matigas pa rin ang burat niya, at tumagas ang kanyang malapot na pre-cum.

TOK. TOK. TOK. TOK. May kumakatok!

Agad na humugot si Remo, bumangon at humakbang papuntang pintuan na hindi inalintana ang kahubdan nito. Hindi pa lumambot ang nangingintab na titi.

Na-conscious si Anton – ang lalaking receptionist ang nasa pintuan. Kumuha siya ng unan at tinakpan ang sariling kahubdan. Para siyang nanliliit na may ibang tao na naabutan siyang hubat at bagong kantot ng kapwa lalaki.

Nagbulungan ang dalawang lalaki sa pintuan, bago lumingon si Remo. Nangungutya ang tanong nito, “. . . ano? Gusto mo pa. . .? Kaya mo pa. . .?”

Nataranta si Anton sa tanong. Mabilis ang pag-iling ng ulo niya. Natakot siya sa kung ano ang ibig gawin ni Remo. ‘. . . papapasukin ba niya ang lalaki sa front desk. . .?!?’

Kinausap muli ni Remo ang lalaki. Natawa ito. Hindi niya alam kung bakit. Nadinig lang niya ang kasunod na sinabi nito, “. . . hindi pa kami tapos. Extend pa kami. . .”

Pagkasara ng pinto, lumapit si Remo sa kama. “Linawin natin. . . sa akin ka lang magpapagalaw. Ako ang may-ari ng butas at burat at bibig at katawan mo. Susunod ka sa gusto ko, at hindi sa kung ano ang gusto mo. Kahit kailan. Kahit saan. Malinaw yan ha”.

“. . . at huwag kang mapagkatantot sa iba. . . at tsumupa ng iba. . . na hindi ko alam. . .”, dagdag pa nito.

Napikon si Anton. Iniisip ba nito na basta na lang siya makikipaghalayan sa ibang lalaki?

Pumasok si Remo sa banyo. Iniwan siya na nakahiga pa rin sa kama.

Nakalipas lang ng ilang saglit, dumagundong ang boses ni Remo. “Hoy! Pumasok ka dito. Hindi pa tayo tapos. . .”

Mabilis na tumalima si Anton.

 

————— ITUTULOY —————