4: Ginamit

Mainit ang ulo ni Anton habang palapit siya sa apartment ni Remo. Bukod sa dalawang boteng alak na bitbit niya, nagpabili pa ang barako ng ilang bote ng beer. Dagdag sa mabigat na dala niya ay ang dalawang buong lechon manok. At ang pinahabol na isang bilaong pancit.

Pumasok ang text ni Jena mag-aalas-5 ng hapon habang papunta siya sa kina Remo: [Anong oras ka uuwi? Reminder lang – we have a small dinner party at home tonight – in case you forget]

Makalipas ng 10 minuto na hindi pa niya sinagot ang kanyang asawa, may kasunod na text itong pinadala – [Remember we invited my co-professor Doc Cora for a birthday dinner at home. What time are you coming home?]

‘Putragis na oh!!!’, inis na singhal ni Anton sa sarili. Nakalimutan niya talaga ito. Dahil nalunod ang isipan niya sa tawag ni Remo kaninang tanghali. Birthday daw ng barako sa makalawa – at nagpapadala ito ng pagkain at inumin sa apartment. Malinaw sa tono ng boses nito na hindi ito imbitasyon, kundi utos.

Malinaw na rin kay Anton na hindi maaring sinusuway ang utos ni Remo.

Sa unang enkwentro nila ay ganti at galit ang ipinaranas sa kanya. Ginahasa siya. Pinilit siya.

Ngunit sa pangalawang enkwentro nila – noong gabing pinapunta siya ni Remo sa isang lumang hostel sa isang madilim na kalsada sa Maynila – doon tuluyang nag-iba na ang buhay niya. Hindi lang nakakapanlumo na pina-check-in siya sa ganoong lugar – at siya pa ang pinabayad. Nakakapanliit sa kanyang pagkalalaki ang nangyari.

Sa mumurahin at lumang hostel na iyon — doon niya natuklasan ang tibay ni Remo – hindi ito nakuntento sa isang round lang, at gusto nitong magpalabas ng ilang beses.

Naalala niya kung paano siya napahamak sa pangmatagalang bakbakan ng barako. . .

Pagkatapos siyang kinantot, akala niya tapos na sila pagpasok nito sa banya. Ilang sandali pa lang ay dumagundong na ang boses nito – “Hoy! Pumasok ka dito. Hindi pa tayo tapos. . .”
Inutusan siya nito na sabunin niya ang buong katawan habang naligo ito. Akala niya ganun lang. Ngunit, habang binanlawan niya ang lalaki, tinulak siya nito paluhod sa madulas na tiles ng lumang banyo ng hostel. Alam na niya ang kasunod. . .
“Aaaaaaahhhh. . . sige, pare. . . isubo mo. . . lahatin mo, gago. . .”
Mahigpit ang pagsabunot sa buhok niya, at malakas na iginiya ang pagtaas-baba ng ulo niya sa burat na nakapasak sa bibig niya. Bale wala na nabibilaukan na siya at. Dumaloy ang laway sa baba niya at ang luha niya, sabay sa pagdaloy ng tubig sa shower.
“. . . putaaaang inaaaaaa. . . . aaaarrrrggghhhhh. . .”. Nagulat siya sa biglang pagsabog. Diretso sa lalamunan niya ang maalat at malapot na katas dahil hindi siya tinantanan ni Remo. Natakot siyang mawalan ng malay. . . o baka mamatay pa. . . dahil halos mapugutan siya ng hininga.
Sa wakas, nagbanlaw na silang dalawa.
Paglabas nila sa banyo, hinila siya ni Remo pabalik sa kama at pinatihaya. Hinawakan nito ang kanyang magkabilang paa. . . sinukbit sa malapad na balikat hanggang bukakang-bukaka siya. Mabilis na kinuha ang bote ng pampadulas sa sidetable at ibinuhos ito.
Pagkabitaw sa bote, sinapo ng barako ang burat niya, at jinakol siya nito. Maipagmalaki din niya ang bigat at taba nito. Ilang babae rin ang napasigaw nang mawarak ng sandata niya ang masikip na hiyas nila.
Magaspang ang palad ni Remo. Hindi tulad ng mga babaeng nakahawak sa sandata niya, gigil at walang pag-alinlangan ang pagtaas-baba ng kamao nito. Naiiba ang nginig at sarap sa kamay ng kapwa barako.
Napaigtag si Anton sa dulas at init ng kamay ni Remo. Halos kinakantot niya ang kamao nito. Nalunod na siya sa sarap. Hindi niya inalintana ang pagdamba ni Remo sa kanya. Huli na bago niya napansin ang kumakatok sa pwerta niya. . .
“AAAAAAAHHHHHH. . .!!!”, sigaw ni Anton. Mahapdi at masakit ang pagdausdos ng halimaw na burat ni Remo papasok sa lagusan niya. Kahit unti-unti ang pag-ayuda ng maton, parang mapupunit siya.
Sumabay ang ungol ng maton. “Tangina mooooo. . . uuuuhhhh. . . Anton, ang sarap mong kantutin, pare. . .”
Parang siyang kinakatay. . . mahapdi ang butas niya, pero masarap din ang sabay na pagsakmal ng magaspang na palad sa burat niya. Sa bawat hagod ng matabang burat, may nadadali ito sa kalooban niya, na nakakanginig at nakakakuryente ng laman.
“Tama na! Tama na!”, hiyaw ni Anton. Para siyang naiihi, para siyang natatae. Parang mahahati ang katawan niya. Parang sasabog ang pantog niya. Para siyang aatakihin sa puso. Nakakabaliw ang nararamdaman niya. Hindi niya makalas ang mga paa niyang nakasukbit pa rin sa balikat ni Remo. Sinubukan niya itulak ang barako. “Tama naaaaaa….!!!!”
Malaki at mabigat ang katawan ni Remo. Madali lang para sa barako na igapos ang kanyang mga kamay, habang tuloy ang pagbarurot nito sa kanyang butas.
“HUUUWAAAGGG!!!! TAMA NA!!!!”, malakas na hiyaw ni Anton. Hindi niya mapigilan ang kanyang sarili, at hindi niya inasahan ang pagsuko ng katawan niya. . . sumabog ang matagal nang itinitimping init ng kanyang katawan. Bumulwak ang matagal nang naipon na tamod – sumirit ang katas niya na hindi man lang nahawakan ang pumipintig na titi. “AAAAAHHHHH. . . .UUUUHHHH. . .”
Sabay din narating ni Remo ang rurok. Ramdam ni Anton ang pagbulwak ng semilya sa loob niya. “Uuuuuhhhhh. . . tangina mo Anton. . . akin ka ngayon. . . ito na, aanakan na kita. . . AAAAAAARRRRGGGHHHH. . .!!!”
Hindi mawari kung ungol o hikbi ang pinakawalan niyang tunog. Basta na lang bumigay na siya. Hands-free na nilabasan siya ng tuloy-tuloy, at humiyaw, “KANTUTIN MO AKO!!!!! SIGE PA!!!! AYAN NA AKO. . . AAAAHHH!!!”

 

Mula noong gabi sa lumang hostel, sadyang may nabago sa kanya. Siya pa rin si Anton – ulirang daddy ng dalawang napaka-cute na bata. Sinisikap niya na hindi magbago ang pakikitungo niya kay Jena, at nang hindi maghinala ang kanyang asawa. Ngunit sa tuwing pagtawag ni Remo, nagiibang Anton na siya. Barako at gwapong Anton pa rin – ngunit parausan at alipin ng kapwa barako.

Ilang beses na rin siyang pinagalitan ng kanyang misis dahil ginagabi siya sa pag-uwi tuwing pinupuntahan niya si Remo. Buti na lang at nagagawan pa rin niya ng palusot. Minsan, ang best friend niyang si Jerson ang pinakikiusapan niya na pagtakpan siya.

Mapusok, malibog at matibay si Remo. Hindi ni Anton mawari kung paano natiis ito ni Nina, ang dating yaya nila, ang asawa ni Remo na kinalantari niya. . . at ang umpisa nitong gusot ng buhay niya.

Ang tanging pinagngingitngitan niya ngayon, na hindi na niya maibintang kay Remo, ay ang naging reaksyon ng katawan niya. Pinagsisihan niya ang hindi niya napigilan – na labasan habang kinakantot ng kapwa lalaki, at ang kusang bulyaw na napakawalan niya – na dumadagundong pa rin sa ulirat niya kahit tatlong linggo na ang nakalipas mula nung gabi sa hostel:  ‘KANTUTIN MO AKO!!!!! SIGE PA!!!! AYAN NA AKO. . . AAAAHHH!!!’

Tatlong linggo na ganito ang naging daloy ng buhay ni Anton: kumaripas na puntahan si Remo tuwing pinatatawag siya nito. Mabuti naman at hindi araw-araw, kundi mga tatlong beses lang sa isang linggo. Ngunit sa isa o dalawang araw na pahinga sa pagitan ng pagsilbi sa barako, laman pa rin ito ng kanyang ulirat. Namamahinga man ang katawan niya sa piling ng kanyang pamilya, ngunit tila walang pahinga ang isipan niya sa kakaisip kung paano siya ginamit o gagamitin muli ni Remo.

Higit tatlong beses sa bawat linggo, sa loob nitong nakaraang tatlong linggo.

At tulad nitong dalawang gabi lamang ang nakalipas. . .

. . . pinapunta siya ulit ni Remo sa apartment nito. Mabuti na lang at hindi naulit ang pina-check-in siya sa motel. Doon sa sala mismo, binaboy siya, ginamit siya muli.
Nagpagamit naman siya.
Pagpasok niya –pinatalikod siya. Pinasandal sa likod ng saradong pintuan.
Hindi na siya pinahubad. Gusto ni Remo na siya ang kusang magbaba ng suot niyang jogger pants at brief – hudyat ng pagpasailalim at bukal na pagsuko ng kanyang pagkalalaki. Kusa niyang inusli ang puwet niya.
At para lang agad na matapos ito – siya ang kusang humiling, “. . . pare, kantutin mo na ako. Anakan mo ako. . . ipasok mo na. . . AAAAAHHHHH”
Mabuti na lang na may handang pampadulas si Remo. Hindi niya talaga makayanan na tuyo, o laway lang ang gamit. Parang ikamamatay niya ang hapdi ng pagwasak ng dambuhalang burat nito.
“. . . mas masarap ka pa sa puke ng asawa ko. . .”, halinghing ni Remo. “Uuuuhhhh. . . uuuhhh. . . putang ina mo. . . uuuuhhh. . .”
Sa tagpong ito – matagal ang pagbomba ni Remo sa butas niya. Todo ang paggiling nito – paikot, pakanan, pataas, pakaliwa. . . nilamog ng husto ang maselang parte sa kalooban niya. Hindi tumigil ang barako, tila may hinihintay. . .
“. . . Aaaaaaahhhh. . . uuuuhhhh. . .”, nag-umpisang humiyaw si Anton, na naghalo ang ungol at iyak. At nangyari na naman ang ayaw niya mangyari – na kusang labasan siya na walang pagsalsal, na magpasabog sa pamaraan ng pagkantot lamang.
Tumalsik ang tamod niya sa likod ng pintuan at sahig.
“. . . Remo. . .aaaaaaahhhhh. . . AAAAAHHHHH. . . Re.e.e.e.m.m.o.o.o.o. . .!!!”

Minsan naman, tulad ng kagabi lamang, luluhod lang siya sa sahig, at magpapatsupa lang si Remo. Walang kantutan na magaganap. . . hindi niya alam kung magpapasalamat siya sa pahingang ito, dahil nangalay naman ang panga niya. At kailangan niya jakulin ang sarili habang sumasabog ang tamod ng barako sa lalamunan niya.

. . . . . . . . . .

DDDZZZZZZ!!! DDDZZZZZZ!!! – nahimasmasan si Anton sa pag-vibrate ng cellphone sa bulsa niya. Bumalik ang isipan niya sa kasalukuyan.

Hindi niya masagot ang cellphone dahil puno ang dalawang kamay niya sa bitbit na pagkain para kay Remo. Lalo siya nainis at nayamot – si Jena ang tumatawag. Naka-dalawang missed call ang asawa niya nitong lumipas na 20 minutes.

Lugmok ang kanyang utak sa naghalong libog at hiya. Dagdag pa ang patong-patong na kompromiso ngayon – may usapan pala silang mag-asawa, ngunit nawala sa isip niya ito. At nandito siya ngayon sa pintuan ng apartment ni Remo.

‘Bakit ang daming pagkain at inumin na pinabili ni Remo?’ – at dun lang siya natauhan. May mga bisita ito! Birthday nga naman nito.

Panandaliang naudlot ang bumubugsong kaba at libog, at napanatag siya walang pambababoy ang magaganp ngayon. Dahil may mga bisita si Remo ngayong gabi. Madali din siyang makapagpaalam na umuwi ng maaga.

Dinig niya ang mga boses sa sala nito. Agad siya pinagbuksan pagkatok niya.

Nang pinakilala siya sa dalawang bisita ni Remo, nanumbalik ang pagkabalisa niya. Mali ba ang kanyang panandaliang pagkapanatag? Parang iba ang dating ng mga ka-tropa ng barako.

Magkaiba ang tindig ng dalawang lalaking bisita ni Remo. Ang unang pinakilala sa kanya ay tulad ni Remo ang tindig: Kayumanggi din ang balat, Malapad at mabigat din ang katawan. Ngunit hindi ito matangkad. Skinhead ang gupit. Maumbok ang dibdib. May konting tiyan. Matatawag na dadbod, parang berdugong bouncer and dating. Madali niya nataandaan ang pangalan nito – si Poroy.

Pangkaraniwang anyo lang ang pangalawang lalaki. Ngunit, kung ikumpara sa kanilang lahat, halata na banat sa mabigat na trabaho ang balingkinitan at batak na katawan nito. Dahil naka-sando at walking shorts lang ito, natatanaw ang maugat na braso at matigas na pangangatawan. Hindi mapakali si Anton dito – parang namumukhaan niya ito. Hindi niya maalala o matukoy kung kilala ba niya ito, o kung saan niya ito nakita na noon. Hindi niya agad nakuha ang pangalan nito – Jomar ba?

Maayos ang pakikitungo sa kanya ng mga kaibigan ni Remo. Kaya nag-enjoy naman si Anton sa kanilang inuman. Kung ano-ano ang napagkwentuhan nila – basketball, mga kalokohan, babae. Ngunit, sa ilalim ng masayang samahan, hindi talaga mawaksi ang naiibang kutob niya.

Hindi niya masigurado kung inuman lang ang pakay ng mga ito.
Hindi niya matanto kung paano naging kaibigan ni Remo si Poroy, at nahiya naman siyang usisain. Hindi malinaw sa kanya kung si Poroy ay boxer, o fitness trainer, o bouncer sa bar, o ano.

Pasulyap-sulyap siya pangalawang ka-tropa ni Remo – si Jomar. Pilit niyang iniisip kung saan niya nakita na ito. Sa isang saglit, nahuli siya nito na nakatitig. Palihim na kumindat ito, at tila may laman ang ngiti. . . kaya umiwas na si Anton.

May pumasok na naman na text. Mula kay Jena. Galit na ito. Biglang nag-ring ang telepono niya. Hindi na ito sinagot ni Anton,

“Oh. . . hinahanap ka na ni Misis, sir Anton”, kantiyaw ni Jomar. Kanina pa siyang tinatawag nito na ‘sir Anton’, samantala pareng Anton o Anton lang ang tukoy ng iba sa kanya.

“Sir Anton. . . mukhang takot kayo sa asawa ah! Mabagsik si kumander, ano?”, dagdag nito nung paulit na binabasa niya ang hawak na cellphone. Nakakasuya ang dating sa kanya ni Jomar.

Ngunit may nahanap na siyang palusot.

“Mga pare. . . . mauna na ako. . . kailangan ko nang umuwi. . .”, paalam niya sa kanila. “Hinahanap na ako ni misis. Tulad ng sabi ni Jomar, galit na si kumander. . .”

Natahimik ang mga nag-iinumang mga barako. Nagtinginan ang mga ito. Bumaybay sa anyo ni Remo ang pagkainis.

“Birthday ko ngayon, parengAnton. . .”, madilim na wika ni Remo. Bihira siyang tawagin nito na ‘pare’. “At sa birthday ko pa talaga ano. Hindi ba sinabi ko na sa iyo? Kahit kelan kita tawagin. . . kahit kelan na gusto ko. . .”

“Sige. . . ah. . . eh. . . 10 minutes pa”, utal na sagot niya. “. . . stay ako ng 10 minutes pa. Kahit 15 minutes. Pero kailangan ko talaga umuwi. Galit na si misis. . . hinahanap ako eh. . .”

Walang kibo sa Remo. Nakatitig lang ito sa kanya.

“Halika. . . birthday ko ngayon. . .” Tumayo at tumungo sa kuwarto si Remo. Sumunod si Anton.

Pagpasok niya sa kwarto, at pagkasara niya ng pinto, agad ang buska ni Remo, “Nasaan na ang pa-birthday mo sa akin. . .?”

Natigilan si Anton. Umalma siya, “. . . nandiyan ang mga ka-tropa mo. . . baka kung ano isipin nila. Please naman. . . huwag ngayon, huwag dito. . .”

“Kaya nga bilisan mo na. . . para makauwi ka na”, pagkontra ni Remo. “. . . at kung umaarte ka pa diyan, at matatagalan tayo dito, lalong maghihinala sila. . .”

“Sige. . . bilisan lang natin”, pagtalima ni Anton. Sa ilang beses niyang sinerbisyohan si Remo nitong nakaraang tatlong linggo, alam na niya ang dapat gawin. Agad siyang lumuhod sa harapan ng matangkad na barako, at hinimas ang umbok sa kanyang harapan.

“Aaaaahhhhh. . . tangina mo. . . aaaaaaahhhh. . .”, ungol ni Remo. Hindi na ito makahintay, at kusang binaba ang harapan ng brief. Sinampal nito ang umiigting na sawa sa mukha ni Anton, bago binaon sa naghihintay na bunganga. “Aaaaahhh. . . ang galing mo na tsumupa. Putang ina mo. . . hayok na hayok ka!!! Ano na lang sabihin ng misis mo pag nakita niya kung paano ka sumubo ng burat. Aaaaa, sige pa. . .”

Hindi man nagustuhan ni Anton itong pasaring ni Remo, pero ginalingan niya ang pagsubo — ‘parang lang matapos na ito. . . at baka maabutan pa ako ng mga kaibigan nito. . .’

“. . . tangina. . . ang init ng bibig mo. . . wala nang sabit ang ngipin mo. . . uuuuugggghhhh. . . ang galing mo na sumubo, gago ka!”, halinghing ni Remo habang palalim nang palalim ang pagbaon ito sa masikip na lalamunan niya. “Uuuuugggggghhh, tangina mo. . . “

Tuloy ang pagtanggap ng gwapong mestiso sa burat na sumasalakay sa kanyang bibig. . . nasanay na rin siya sa amoy at lasa ni Remo, at kinaya na niya ang pagbanat ng bibig niya.

“Aaaaarrrggghhh. . . ang sarap. Putang-ina mo, ang gwapo mo pa naman, pero wagas kung chumupa. . . uuuuhhhh. . .”, mainit na pagmumura ni Remo.

Naghalo ang tunog ng malalim na ungol ni Remo, at ng paminsan-minsan pag-ubo ni Anton dahil nakakabilaok ang dambuhalang burat na kumakadyot sa lalamunan niya.

“Malapit na ako. . . inumin mo tamod ko ha. . .”, bulyaw ni Remo. “. . . sabi ko mag-inuman tayo. . . ito ang inumin mo, gago ka. . . aaaaaahhhh. . .”

Pinag-igihan ni Anton ang pagsupsop, at nais niya na matapos na agad ito.

“AAAAAAAHHHHH. . .”, sigaw ni Remo. “. . . POROY !!!! PORRRROOOOYYYYY. . .!!!”

Nataranta si Anton sa pagtawag ng barako sa kaibigan nito. Pumiglas siya, ngunit humigpit na ang kapit ni Remo sa ulo niya, at lalong binaon ang burat sa bibig niya. “POROY!!!”

Hindi makita ni Anton ang pintuan mula sa puwesto ng kanyang pagkaluhod, ngunit dinig niya ang pagbukas at pagsara ng pintuan, at ang yabag ng lalaking pumasok.

Inis na inis si Anton. . . at nanlumo sa kahihiyan. Lalaki, ama at gwapong barako – nahuli ng ibang tao, at pinapanood ang kababuyang pinapagawa sa kanya. Ngunit nanaig pa rin ang pag-domina ni Remo sa kanya.

“Putang ina pare. . .”, malibog na bulyaw ni Poroy. Nakatayo na ito sa tabi ni Remo, nanood sa pagchupa niya. “. . . ang sarap niyan ah. Pasubok nga niyan. . .”

“Sandali. . . malapit na ako. . . ang sarap niyang sumubo, pare. . . aaaaaaahhhhh”, ungol ni Remo. “aaaaaaahhhh. . . ayan na, kainin mo tamod ko, gago ka. . . UUUGGGGHHHH!!!”

Bahagyang humugot si Remo, hanggang nakalapat ang namamagang ulo ng burat nito sa labi ni Anton. Pinihit nito ang kanyang panga. . . at pinasirit ang mainit na dagta nito sa labi at mukha niya. “Aaaaahhhh. . . gago ka. . . inumin mo tamod ko. . . uuuuuggghhh. . .”

Hindi pa naubos ang pagbulwak ng katas ni Remo, nang biglang hinablot na ni Poroy ang kaniyang ulo at sinalpak ang burat nito sa bibig niya. Nilabas na pala nito at tila kanina pa nagjajakol habang pinapanood ang pagtsupa niya, at ngayon gustong gamitin na rin ang bibig niya.

“Uuuu, tanginaaa. Uuuuh, uuuuhhh, uuuuuhhhhh. . .”. Maingay din si Poroy tulad ni Remo. Nag-umpisang magtaas-baba si Anton sa burat ng pangalawang barako. Balak niyang tapusin na rin ito, at baka pumasok pa ang ikatlong barkada ng mga ito.

Kusang nagtanggal ng maong ito, at binaba ang brief hanggang tuhod. Tinulungan ni Remo maghubad ito ng tshirt. Nasulyap ni Anton na naglalapirutan na mga utong nila itong mga mag-tropa.

‘Fuck! Nakakalibog panoorin itong dalawa. . . sana maglaplapan din sila’ – isip-isip ni Anton habang tuloy ang pagsubo niya kay Poroy. Masakit na ang tuhod niya at napapagod na siya, pero hindi siya tumigil.

Kasinglaki at halos pareho ang taba ng burat ni Poroy at Anton. Hindi na siya nahirapan isubo ito dahil nasanay na siya sa higit na mas malaking sandata ni Remo.

“Uuuuuhhhh. . . pare, ang init ng bibig mo. . .”, halinghing ni Poroy. “Uuuuuhhhh. . . ang sarap talaga magpachupa sa barako. Nakakalibog ka panoorin pare. Uuuuuuhhh. . .. ang gwapong mong lalaki, pero ang galing mo sumubo. . .”

“Sige, ibaon mo pa sa lalamuna niya. . .”, udyok ni Remo sa ka-tropa. Lumambot na ang matabang sawa nito dahil nilabasan na, pero tuloy pa rin ang pagjakol sa sarili.

“UUUUUUhhhhhhh. . .”, malakas na ungol ni Poroy. Nanginig ito sa sarap. “Ang tagal ko na hindi nachupa ng barako. . . sige pa, UUUUUUUHHHHHHH. . .!!!”

“PUTANG INA. . .!!!”, sigaw ng ibang boses. Nakasubsob si Anton sa harapan ni Poroy, pero natanto niya na pumasok na rin sa kwarto ang ikatlong lalaki – si Jomar.

Hindi nagtagal, ramdam ni Anton na nasa likuran na niya si Jomar – yumapos ito sa kanya. Pinasok nito ang mga kamay sa tshirt niya at nilaro ang mga utong, habang kinakaskas ang matigas na umbok sa kanyang puwet.

“Putang ina mo, sir Anton. . . hindi ko talaga akalain. . . gahaman ka pala sa burat”, bulong nito sa tenga niya. Ramdam niya ang mainit na hininga nito sa leeg niya. “Sige, ganito pala hilig mo, sir. . .”

‘SHIT. . .!!!’ – bigla natauhan si Anton. Kaya pala nailang siya at parang namumukhaan na niya si Jomar. At kilala pala siya nito. ‘Si Jomar. . . . tauhan ni Lorenz!!! Nagta-trabaho ito sa construction. . .!!!’

“Ano sir, sarap ba isubo si Poroy. . .?”, kutya nito. “Mahilig ka pala sa burat, sir. . . ako rin, isubo mo. . .”

Akmang pipiglas si Anton sa pangamba, at parang nanlumo siya sa hiya. Ngunit madiin ang paghawak ni Poroy sa likod ng ulo niya, at mahigpit ang yakap ni Jomar sa katawan niya.

Lalo siyang nailang dahil malapitan na pinapannod ni Jomar ang pagsubo niya kay Poroy. “Sige. . . sir, ibaon mo ang burat niya sa lalamunan mo. . . sarap ba??? AAAAAhhhhh. . .”

Hindi matanto ni Anton kung gaano katagal nakababad ang burat ni Poroy sa bibig niya. Ramdam niya ang mga kamay ni Jomar, lumalakbay sa harapan niya, at pumatong sa kanyang kamay na nakasakmal sa sariling burat. Puna nito, “Tangina mo, sir. . . ang tigas mo ah. . . sarap ba magjakol habang may subong burat. . .? Ha, sir? Ano sir. . . libog na libog ka. . .?”

Lalong napapahiya siya sa construction worker ng kanyang kapatid na nakaluhod sa kanyang likuran, yakap-yakap siya habang nilalaro ng magaspang na kamay ang utong at umbok niya.

“Tangina mo. . . tangina mo. . . tangina mo. . . aaaaaaahhhh. . .”, biglang sigaw ni Poroy, sabay kadyot ng malalim sa bibig ni Anton, na hinidi makakalas sa higpit ng kapit ni Poroy sa kanyang ulo. Nagpasabog na din ito. . . diretso sa lalamunan niya.

Paghugot ni Poroy sa bibig niya, bumitaw din si Jomar sa likuran at hinila siya nito sa balikat at leeg. Pumuwesto ito sa gilid ng kama, at sinubsob ang mukha niya sa maumbok na harapan nito. Basta na lang nito binaba ang shorts at brief, at pinasubo sa kanya ang burat na kanina pang nakatirik.

“AAAAAAAHHHHH. . . putang ina, sir. . . aaaaahhhh. . .”, ungol ni Jomar. “ Ako naman, isubo mo ako. . .”

Hindi na lumaban si Anton. Nakabaon na ang sandata sa bibig niya. Mas manipis, ngunit mas mahaba ito, parang katawan ng may-ari na batak at balingkinitan.

Lunod na si Anton sa libog. . . wala na siya sa sarili niya. Bumigay na siya sa panghahalay ng tatlong barako. Dalang-dala na siya sa bumubugsong apoy. Eto siya, lalaking-lalaki at batak ang katawan, ulirang ama, gwapong coach – nagpadala sa pambabastos at pag-domina ng kapwa lalaki.

Naupo ang dalawang lalaki sa tabi ni Jomar – pinapanood ang kanyang pagsubo sa sandata nito – ang ikatlong burat na nasubo niya sa buong buhay niya, at sa isang gabi lang. Nilalaro pa rin nila ang lumambot na sandata nila habang pinagmamasdan ang kanyang pagpapasailalim sa libog nila.

“Uuuuuhhhh. . . putang ina sir, kainin mo rin tamod ko ha. . . uuuuuhhhh. . . gusto mo yan. . . masarap ang tamod ko. . . kainan mo ha. . . aaaaahhhh. . .”

Umurong si Anton, dahil natanto niya na hindi siya pinipigilan ni Jomar. Ngunit tinampal naman nito ang pisngi niya. “Sir Anton. . . hindi kita pipilitin. . . gusto ko na kusa mong kainin ang tamod mo. . . kung hindi, lagot ka sa amin mamaya. . .”

“aaaaahhhh. . . ayan na ako. . .ibabad mo sa bibig mo. . . lunukin mo lahat. . . uuuuuhhhh. . .”, mainit na bulalas ni Jomar.

Sinapo ni Anton ang mabalahibong bayag ni Jomar, at hinawakan ang tangkay ng mahabang burat nito. . . at sinubsob ang sarili sa nakapasak na sandata sa bibig niya.

“UUUUUUhhhhhh. . . sir Anton. . . uuuuuhhhh. . .”

Sumirit ang malapot na tamod ni Jomar. Mabilis ang kanyang paglunok dito. . . ngunit sa dami, ay hindi na niya nakayanan. Napa-ubo siya. At ang hindi na niya malunok ay umapaw sa labi niya. . .

“aaaaah, aaaahhh, aaaahhhhhh. . .” Hindi pa tapos labasan si Jomar. Hinugot nito ang burat, at tumalsik ang mga huling sirit sa mukha niya.

Naupo si Anton sa sahig. Nanginig ang binti, at nanangalay ang tuhod.

Halos naghilamos siya sa tamod ng tatlong barako. Tumulo sa mukha, at pati sa leeg niya. Naaamoy niya ang alat at lansa. . . at nalalasahan pa niya ang naghalong pait at alat sa dila niya.

Ramdam niya ang pagsundot ng paa ni Jomar sa harapan niya. Kinantiyawan siya nito, “Tangina o. . . sir Anton. . . tigas na tigas ka ah. . . libog na libog ka. . .”

Agad na bumanat si Poroy, “Pareng Remo. . . pwede ba namin tuhugin at warakin itong fuckboy mo mamaya. . .”

“Oo naman. . . birthday ko, di ba. . .”, maligalig na sagot ni Remo. “Sabi ko, may handa akong litson. . .ito, litsunin na siya mamaya. . . litsong baboy. . .”

Natawa ang magbarkada. Dagdag ni Jomar, “. . . sabay natin kantutin, pareng Rems. . .”

“Sige, litson kung litson. Kami muna ni pareng Remo. . . sabay kami sa butas niya. . . at ikaw naman sa bibig niya. . .”, wika ni Poroy.

Lumiwanag ang mukha ni Jomar. Parang hindi pa humupa ang libog nito. “Ganyan. . . litson talaga! I-double-pene pa natin. . .!!!”,

“Halika, tagay muna yato ng isang round. . . magpalakas tayo para sa round 2”, aya ni Poroy. “. . . at gusto ko yan – i-double natin si pareng Anton. . . hahaha.”

Lumabas na ang dalawang bisita ni Remo, at naiwan silang dalawa sa kwarto.

‘. . . double??? Double ano?!?!?’ – ngayon lang natanto ni Anton ang pakay ng mga barako – sabay ang dalawang titi sa kanyang makipot na butas??? Paano yon? Nangilabot siya sa karumaldumal na binabalak ng mga ito. ‘Mamamatay ako niyan. . .!!!’

“Remo. . . please naman. . . huwag mo naman ako ipababoy ng ganyan sa mga tropa mo. . .”, pagmakaawa ni Anton.

Mala-demonyo ang ngisi ni Remo. “Di ba sinabi ko – gawin mo ang kahit na anong ipagawa ko, kahit kelan, kahit saan. . . at, kahit sino pa ang kasama. . . o, kahit ilan sila. . .”

“Please Remo. . . huwag ganyan. Huwag dito. Kahit anong pagsilbi sa iyo. . . kahit anong pagkantot mo sa akin. . . sige, payag naman na ako, di ba?”, tuloy na daing ni Anton. “Kahit ano, basta ikaw lang at huwag na kung sino-sino pa. . . at sana, uwi muna ako. . .”

Dumilim ang anyo ni Remo. Masama ang titig nito sa kanya.

“Putang ina, Anton. . .”, galit na sagot nito. “Tandaan mo na ginamit mo ang puri ng asawa ko. Inaangkin mo ang sa akin. Tangina mo! Kaya, akin ka ngayon. . . sa halip ni Nina, ikaw na ang asawa ko, parausan ko, laruan ko, alipin ko…”

Marahas na sinakmal nito ang leeg niya, at nagtapat ang mukha nila. “Dahil akin ka. . . tuturuan kita paano mo ako paligayan. . . at higit sa lahat, sasanayin kita na magugustuhan ang kalagayan mo, at paano mo hahanap-hanapin ito. Pero putang ina mo. . . sumunod ka sa akin, nang hindi ka malalagot o masisira”.

At dagdag nito, “. . . lumalaban ka lang dahil takot ka pa na tanggapin ito. . . ngunit alam nating dalawa, na nagugustuhin mo na ito…”

“Ngayon. . . maligo ka na, at ihanda mo ang saril mo. . .”, madiin na utos ni Remo. “Maghubad ka na, at punta ka sa banyo. . . iwanan mo dito ang mga damit mo. . .”

“Nandyan sila sa labas. . . paano ako lalabas. . . na ganito?”. Nag-atubili si Anton. Nagtanggal na siya ng saplot. Nanlumo siya sa kanyang estado – na halos naligo siya sa tamod nilang lahat.

Natawa si Remo. “Ngayon ka pa nag-alangan. . . eh nasubo mo na kami lahat.”

Lumabas si Anton sa kwarto. Nadaanan niya ang dalawang lalaking tumatagay sa sala. Naka-bungisngis ang mga ito – nakatingin sila sa kanyang pagtawid mula sa kwarto papunta sa banyo sa may kusina.

Hiyang-hiya siya at parang gusto niyang umiyak. Tunay na nangamba siya. Binalot siya ng takot. Ngunit hindi niya mawari kung bakit umiigting ang sandata niya, at tila bumubugso ang di-matukoy na pananabik.

Gabing-gabi na. Siguradong nagwawala na ang asawa niya. Paano siya magpapaliwang kay Jena? Dapat na siyang umalis. Ngunit hindi niya ito magawa.

 

. . . . . . . . . . ITUTULOY . . . . . . . . . .