Mando 11a: Inis, Libog at Ganti (a)

 

Hindi matukoy ni Mando kung bakit siya tila naiirita – mainit ang ulo niya, at nakadagdag pa dito ay ang bumubugsong init ng kanyang laman.

Nayamot si Mando sa pagtanggi ni Ricky sa kahilingan niya na puntahan siya dito sa saradong mall kahapon – Sabado ng gabi. Atat na atat siya na ituloy ang lihim at di-inasahang laro na naganap sa kanila noong nakaraang linggo.

“O ano. . . itong susunod na Sabado. . . punta ka. . .”
Paulit-ulit ang pangungulit ni Mando kay Ricky.
“Sige na. . . wala ka naman gagawin sa next Saturday, di ba?”
“Sa darating na Sabado na ito. . .???”, hindi mapalagay na sagot ni Ricky. “. . . next Saturday ng gabi po. . .???”
“Oo. Bakit. . . meron ka bang ibang lakad? Ano ang gagawin mo sa darating na Sabado?”

Wala na siyang magawa dahil may lakad nga si Ricky kasama ang anak niyang si Manny.

Sayang talaga dahil ng-iisa si Mando sa kanyang quarters mula kahapon, Sabado ng gabi. Wala sina Arnel at Bogart dahil naka-schedule ang day-off nila. Tulog na si Willy, ang guardiya sa daytime, at nag-iisang rumuronda si Oca sa labas ng saradong mall.

Lagpas alas-6 ng gabi nung napansin ni Mando ang mensahe sa kanyang cellphone mula kay Manny.

Text mula kay Manny:
– Pa. . . kilala niyo si Tito Rico?
– Hello daw. Naalala mo ba raw siya?

Sa photo na kasama sa message ni Manny, kita na katatapos lang mag-basketball ang binata dahil basa ito sa pawis. Ang ikinagulat ni Mando ay yung katabi ni Manny sa photo — kilala niya itong lalaki!!! Matanda lang ito ng konti sa kanya.

Oo, naalala pa niya ito. Hindi kumupas ang taglay na artistahing kagwapuhan nito kahit halos 20-tao na ang lumipas mula nung huli silang nagkita.

Naalala niya na hindi maayos ang paghiwalay nila noon. Ngayon ay hindi rin maganda ang kutob niya dahil sa napuna niya sa pinadalang photo ni Manny: Nakasuksok ang kamay ng nakatatandang lalaki sa gilid ng sando ng anak niya. . . dakma nito ang malapad na dibdib ni Manny!

‘ —putang ina. . .!!!’

Para siyang nabuhusan ng malamig na tubig. . . at nanuyo ang lalamunan niya. Isip-isip ni Mando — ‘Baka nagkamali lang ang tingin ko. . .’

Agad niyang binulsa ang kanyang cellphone. Winaksi niya muna sa isipan ang nakitang text at photo, at tinuonan muna ang trabaho.

Inikot niya ang buong mall. Lumabas si Mando sa saradong mall para hanapin si Oca. Dumidilim na. Bumaba na siya sa quarters upang maghapunan. Pagkatapos ng hapunan nila, umakyat siya muli at inikot ang buong mall.

Nasa 2nd floor ng mall na siya, nang sumagi muli sa utak niya ang message na natanggap mula kay Manny kanina. Ayaw man niya tingnan ang litrato na pinadala ng anak niya, ngunit hindi siya makatiis.

Saka lang niya napansin na may pumasok na bagong text sa whatsapp niya: number lang – wala sa kanyang contact directory ito.

Binasa niya ang dalawang linya ng magkasunod na text. . .

– Hey, pareng Mando. Remember me?
– Kasama ko anak mo.

Walang duda kay Mando kung sino itong nag-message. ‘Paano nito nakuha ang number ko?!? Siguro hiningi kay Manny. . . at binigay naman. . .’

Nabigla siya sa photo na pinadala: kahit hindi kita ang buong katawan, matanto na parehong hubad at nasa shower ang dalawang lalaki. Nakatalikod si Manny. . . lumingon lang ito. . . ngunit kuha din sa camera ang batak na likuran, at pati ang ibabaw na bahagi ng maumbok na pwet nito.

Ang kumuha ng litrato – ang tinatawag ni Manny na Tito Rico – pinuno ng alumni group ng Blue Storm varsity basketball team ng eskuwelahan nila, at masigasig na sponsor at supporter nila – si Rico ay. . . si Jericho. . . si JERIC!!!

Matagal nang wala sa isip niya si Jeric. . . at bumalik ito kamakailan lang sa kanyang alaala dahil din kay Manny. . .

Naalala niya. . . isang gabi, ilang linggo lang ang nakalipas. . . nadatnan niyang tulog si Manny. Napako ang mata ni Mando sa hulmadong likuran at balikat nito. Maumbok ang pwet ng anak niya. . . parang gustong kumawala sa gray briefs na tanging suot lang nito.
Sa gabing iyon. . . doon sa labas ng kwarto ng anak niya, lubos ang pagpipigil niya na huwag pumasok. Kaya pilit na ibaling ni Mando ang ulirat niya sa ibang binata. . . tulad ni Manny. . . si Jeric na lang.
‘Jeric. . . Jeric. . .’ – ang unang binata na nakantot niya, kahit hindi siya ang naka-una dito. Si Jeric muna, bago nasundan ito ng iba pang mga kalarong binata. Binata din si Jeric noon . . . tulad ni Manny ngayon . Akala niya ay inosente, ngunit may tinatagong sikreto si Jeric noon.
Pagkatapos ng maraming taong nakalipas, bumalik sa isipan niya ang isang alaalang akala niya naibaon na niya sa limot – ang naganap sa locker room ng gym. . . ang unang kababalaghang nangyari sa kanilang dalawa ni Jeric. At may ilan pang sumunod na naganap sa kanila.
Pagkalipas ng lahat ng mga taon na ito, marami na rin ang naging sikretong karanasan ni Mando. Si Jeric din kaya?
‘Jeric. . . Jeric. . . saan ka na kaya. . .?’

Rico. . . Jericho. . . JERIC!!!

Tinakasan niya ito at ang mga kasamahan niya noon. Hindi niya inasahan na mag-abot muli ang landas nila. At sa ganitong paraan pa. Kinabahan si Mando.

‘. . . bakit magkasama si Jeric at si Manny ?!?’ – kumabog ang dibdib ni Mando, dahil nag-alala sa maaring mangyari sa anak niya sa kamay nitong lalaki. Ikinabalisa din niya ang hindi mapigilang libog para sa lalaking nabuhay mula sa kanyang nakaraan.

Sinubukan niyang i-search ang profile ni Jeric sa facebook. At dahil hindi niya friend ito sa facebook, iilang photos at posts lang ang nakita niya.

Nalaman niya na asawa pa rin ni Jeric ang babaeng pinakasalan nito noon sa Olongapo, pagkatapos nitong mag-resign sa fitness center na pinagtrabahuhan nila pareho. Namukhaan niya ang asawa nito sa ilang photos na naka-post. . . maganda pa rin, kahit lumapad ng kaunti ang babae, at mukhang mayaman na ang dating ngayon. Matanto sa ilang photos na umasenso ang buhay nito. Hindi niya matiyak kung ilan ang anak nito.

Sa ilang photos, nalaman niya na patuloy ang pagbasketball ni Jeric, o Rico kung tawagan ito ngayon. May mga kuha din ito sa gym – halatang inalagaan nito ng ang katawan na nilaban at pinanalo sa mga fitness at bodybuilding pageants noong kabataan nito. Gwapo pa rin ito. . . gwapong daddy. . . malapad ang dibdib, pumuputok ang mga braso, at bumagay dito na may konting tyan na.

Sa edad nito ngayon na higit 40-years old. . . hindi maikaila ni Mando na katakam-takam pa rin si Jeric. . . si Rico. Tulad noon. . . lalaking-lalaki ang dating. Ang kanais-nais kay Jeric ay ang tinatagong kapusukan nito. . . pipiglas muna bago pumayag, lalaban muna bago bumigay. . .

Bumalik sa ulirat ni Mando ang unang dinig niya sa nakakalibog na hiyaw nito. . .

“AAAAAAAAHHHHH!!!! PUTANG INAAAAA!!!! AYOKO KO!!!! AAAAHHH. . .!!!”
Hula niya si Jeric ang humihiyaw. Maangas at mayabang ang pagkakilala ni Mando kay Jeric. Ngunit, nagmamakaawa at balot ng takot ang hiyaw nito ngayon.
Ayoko sir, tama na po. . . aaaaahhh. . . AAAAHHHH. . .”
“FUCK YOU, JERIC. . .!!!”
“AAAAAARRRGGGGHHHHHHH. . . !!! Sir, ayoko po. . . AAAAAARRRRRGGGGHHH. . .”
Nakatuwad si Jeric sa ibabaw ng kahoy na bench. Tanging joggers lang ang suot na nakababa na sa tuhod nito. Pati ang briefs nito ay nakababa na rin.
Kinakantot ni boss Miro si Jeric. Hindi niya inaasahan ang nadatnan niya – ang gwapong trainer , lalaking-lalaki ang hulmadong katawan na pang fitness competitions talaga – tinutuhog na parang putang parausan. Kahit pagtutol na reklamo ang bukang-bibig, ay hindi maitago na bumigay na ang katawan nito sa bumabagang pagnanasa.
Magaling magtago ng mahiwagang lihim si Jeric.
Napukaw ang libog ni Mando – ‘Nakakatanso. Nakakalibog. Putang inang Jeric. . .!’

[ Note to Reader – Basahin muli ang kwento ni Mando at Jeric, sa Mando#4: https://eric-hotfun.com/ama-at-anak-mando-4/ ]

 

‘Putang inang Jeric. . .’

Mula sa facebook at sa iilang ulat at photos na nahanap niya sa internat, sinubukan niyang alamin ang mga naganap kay Jeric sa loob nitong nakalipas na ilang taon. Hinanap din ni Mando ang mga naka-post na photos ng mga laro ng team nila Manny – hinahanap ang mukha ni Jeric. . . nais malaman kung paano nagkaroon ng ugnayan ang kanyang anak kay Jeric.

Mahina ang signal sa kinaroroonan niya, kaya umaakyat siya sa rooftop ng saradong mall, kung saan malakas ang signal.

Sa gitna ng pag-browse niya. . . may pumasok na naman na bagong text. Galing sa parehong unknown number.

Gusto niyang umasa na wala nang kasunod na text mula kay Jeric. Ngunit nabigo siya. . . dahil may pumasok na naman na message mula sa parehong number na hindi pa naka-save sa cellphone niya.

– Pare, Rico ito. Jeric pala.
– Wish you were here, pare.

Nagulanta si Mando sa bagong photo na pinadala ni Jeric – nakasandal ito sa dingding ng shower. Bakas ang sarap sa gwapong mukha nitong nakatingin sa camera. . . dahil sa dalawang binata na parehong nakaluhod. . . nakasubsob sa harapan nito.

Kahit madilim at konting blurred, dahil naka-sideview ang anggulo ng pagkuha. . . nakilala pa rin niya ang isa – si Manny!!!

Hindi niya napigilan ang sarili na mag-text back:

– PUTANG-INA MO JERIC

Namalayan ni Mando na himas-himas na niya ang umiigting niyang burat na nakakulong sa hapit niyang pantalon na asul. Mahigpit ang sakmal niya, at taas-baba ang kamao niya sa nakahulmang tubo. . .

“uuuuhhhh. . . uuuuhhh. . . putang ina mo, putang ina mo, Jeric. . .” – kahit pabulong ang halinghing ni Mando, tila malingawngaw pa rin ito sa katahimikan ng paligid.

Ramdam niya ang lagkit at init na unti-unting tumagos sa kasuotan niya. Nilabasan siya sa loob ng pantalon!!!

Matagal nang hindi nagjajakol si Mando. . . hindi na niya kailangan magjakol pa, dahil sa napapadalas na laro sa isa’t-isa ng mga tigang na mga guwardiya.

Agad siyang bumaba sa basement at tumungo sa banyo upang maglinis at magpalit ng damit. Napahandusay siya sa kama niya. . . gulong-gulo ang utak. Nararapat lang na tumambol ang dibdib niya sa poot at pangamba. Ngunit, may iba pang gumagambala sa ulirat niya – ang hindi humuhupang init ng laman. Matigas pa rin ang burat niya. . .

. . . . . . . . . .

Mailap ang antok, at hindi mahimbing ang tulog ni Mando sa buong magdamag. Pati sa buong araw ng Linggo, para siyang sasabog na bulkan. Para siyang mababaliw sa bagal ng pag-usad ng oras. Hindi siya mapakali habang hinihintay ang pagbalik ng dalawang guwardiya nag-off, nang siya naman ang maka-off-duty.

Kailangan na niyang umuwi. . . gusto niyang masigurado na nasa bahay na si Manny. Ngunit hindi niya alam kung paano niya harapan ang anak niya. . . lalo na tungkol kay Jeric.

Tinalikuran man niya ang masalimuot na buhay niya noon, hindi naman nawala sa ulirat niya ang mga alaala ng paano siya nag-umpisa sa paglalaro ng apoy. Naalala pa rin niya ang mga dating nakalaro niya. . . at lalo na si Jeric.

Alam ni Mando na mabait na anak si Manny – nakatutok sa pag-aaral, at disiplanado sa paglalaro ng basketball. May girlfriend sa ngayon, at may iba pang mga babae na nauna, ngunit responsable ito at hindi pakawala. Bukod sa isang beses na nabosohan niya ang naabutang pagjajakol ng anak niya sa bahay, wala siyang alam na ibang kababalaghan sa buhay ni Manny.

Nalihis na ba ang landas ni Manny? Ito na ba ang karma niya, dahil sa mga nagawa niya noon, at patuloy na ginagawa pa rin hanggang ngayon?

‘. . . PUTANG INA MO JERIC. . .’ — kumulo ang dugo ni Mando.

Aburido si Mando, dahil imbes na mag-alala para sa kanyang anak, bakit nalibugan siya sa katanungan na bumabagabag sa kalooban niya buong araw — ‘. . . si Manny kaya. . .? May naging karanasan na kaya si Manny sa mga barakong tatay, na baka kaedaran ko pa. . .? May mga barakong humalay na ba sa binata ko. . . ?’

. . . . . . . . . .

Linggo. 6PM.

Hindi mawari ni Mando ang nararamdaman niya habang nakatayo sa labas ng gate ni Pareng Jom. Dito siya dumiretso, at hindi sa sariling tahanan. Mapapasabak lang kasi siya sa patuloy na pagtatalo nila ni Hilda, ang asawa niya.

Naalala niya ang mainit ng sagutan nilang mag-asawa sa telepono kaninang umaga. Lalong bumukal ang inis at kaba niya nung malaman na nagpaalam si Manny sa kanyang mama na hindi ito uuwi nitong pangalawang gabi.

Sinisi niya si Hilda na kasalukuyang umuwi sa probinsiya, kung bakit nito pinayagan ang anak nila na mag-isang gabi pa sa outing nito kasama ng basketball team.

Hindi niya alam kung saan nagpunta si Manny. ‘ – at kasama pa rin ba nito si Ricky?’

“Sabado ng gabi. . . buong gabi na siya hindi umuwi. . . inumaga na si Manny sa kaka-party kasama ng team niya, tapos ngayong gabi pinayagan mo na naman na mag-overnight dun?”

Mainit ang banat niya sa kanyang asawa. “. . . tangina, bakit hindi siya nagpaalam sa akin?!? Bakit hindi niyo ako tinanong. . .???”

“Huwag mo akong taasan ng boses, Armando”, malamig na sumbat ni Hilda. “Madalas wala ka rito. Madalas naman siya sumama sa ka-basketball niya. . . wala naman silang ginagawang masama. Hindi abusado ang mga binata. Pinayagan ko na. Ano ba problema mo. . .?!?!?”

Dagdag pa na pangatwiran ng kanyang asawa, “. . . at kasama naman nila ang mga team sponsors nila. . . pinaunlakan lang nila ang imbitasyon ng mga importanteng alumni players na sumusuporta sa kanila”.

‘. . . ang MGA team sponsors nila. . . MGA. . . marami sila???’ – hindi maisatinig ni Mando ang kanyang kaba at inis.

“Bakit ka ba galit na galit, Armando. . .???”

Hindi niya masagot si Hilda. Hindi ni Mando masabi ang totoong dahilan ng pagkabalisa niya. Asiwa din siya dahil nakaramdam siya ng libog at init. . . na pilit niyang ibinabaon. Kaya tinapos niya ang tawag, at kaya hindi na muna siya umuwi sa kanila.

Kaya siya nandito sa labas ng bahay ni Jom.

Ang kaibigan niya ang mismong nagbukas ng gate. “O, Mando. . . napadaan ka. . .”

Halos lumuluwa sa maluwag na sando ang malapad na dibdib nito. Hapit ang gray cotton shorts sa mala-trosong binti ng mestisuhing barako. Sa ilang beses niya pumunta sa bahay nito, hindi na nagulat si Mando sa ayos ng kaibigan niya dahil madalas ay nag-iisa lang ito sa bahay. Matagal na itong hiwalay sa asawang nasa abroad na, at ang dalawa sa tatlong anak na naiwan kasama nito ay madalas wala naman sa bahay,

Ang ipinagtataka niya ay kung bakit nakapambahay lang ito – samantalang tila may mga bisita ito. Dinig ang malakas na musika na tumutugtog. Parang may party na nagaganap.

Parang nabasa ni Jom ang katanungan sa isipan niya. Sinabi nito pagpasok nila sa maliwanag na sala, “. . . Nandito ang barkada ni Reno. Dito na nag-celebrate sila ng birthday niya. 18 na si bunso”.

“Happy birthday, bunso. . .”, maligalig na bati niya, nang sinalubong siya at nagmano.

Tulad ng kuya nitong si Ricky, ang pangalawang anak ni Jom na bestfriend ni Manny, malakas din ang hawig ng bunso sa gwapong ama. Kahit 18 pa lang ito, malaking bulas ang lalaki: matangkad, matipuno at mestisuhin din. Hindi nagpapahuli ito sa kagwapuhan – tulad ng ama at kuya. Ang naiiba lang ay ang pagka-babyface nito.

Pinakilala din kay Mando ang tatlo pang matalik na barkada ni Reno, na nag-iinuman sa sala ni pareng Jom. Napansin ni Mando na matatangkad ang buong tropa. Nawala din agad sa utak niya ang mga pangalan nila, maliban sa binatang katabi ni Reno – si Jerry.

Hindi niya mawari kung bakit malakas ang dating ni Jerry – inosente at maamo ang vibes nito kahit malakas ang features ng gwapong mukha. Bagay ang suot na dark-blue dryfit tshirt sa hapit sa batak na katawan nito. Naka-salamin ang binata. Kung parang binatang barako ang dating ni Reno, artistahing nerd naman ang dating ni Jerry.

Parang nakilala na niya ito, kahit tiyak na ngayon lang ni Mando na-meet ito

“Doon tayo sa veranda”, pagyaya ni pareng Jom. “Hayaan mo na ang mga binata diyan sa sala. . .”.

Tahimik na sumunod si Mando. Pa-simple lang ang pagtingin niya sa bunsong anak ni Jom at sa barkada nito habang tinawid nila ang sala. Pumasok sa guni-guni niya ang mukha ng kuya nito. Isang linggo lang ang nakalipas nung nakaluhod si Ricky sa harapan niya – nakabaon ang titi niya sa bibig ng nakatatandang kapatid. Ramdam niya ang pamumula ng kanyang mukha nang maalala rin niya kung paano nakabukaka ang mga binti ang kuya nito. . . lalaking-lalaki man iyon, ngunit tinanggap ang titi niya sa butas nito. . . nagpapaubaya sa marahas na pagbayo niya.

Bumalik sa alaala niya ang imahe ng ama nito – si pareng Jom – at ang hindi niya makalimutang eksena: nakabukaka ang mestisong barako sa ibabaw ng mesa, inaararo ang ama nito ng kasamahan niyang si Arnel.

‘Si Reno kaya. . .?’ – pagtaka niya, habang iniisip kung may karanasan na ang mukhang inosenteng binatilyo na naging 18 taong gulang lamang.

“Si Ricky. . . nandito ba. . .?”, pa-simpleng pag-usisa ni Mando.

Natawa si Jom sa tanong. “Ano ka ba naman, pare. Alam mo na palaging magkadikit ang dalawang anak natin. Hindi ba nagpaalam si Manny sa iyo?”

“Sa mama niya nagsabi. . . at hindi naman sinabi ni Hilda sa akin. . .”, sagot ni Mando. Hindi niya maitago ang kanyang pagkayamot.

“Ahhh. . . si Hilda pala ang may kasalanan. . .hahaha”, kantiyaw ni Jom, “. . . kung kaya nandito ka”.

Inabot sa kanya ni Jom ang isa pang bote. Ubos na pala ang naunang bote.

“Huwag ka mag-alala. Nandun lang ang dalawa sa bahay ni Sir Jericho, kasama ang iilang mga beteranong players ng varsity nila.”

“. . . sir Jericho. . .?”, usisa ni Mando. Hindi niya masabi kay Jom na kilala niya ito.

Nilahad kay Mando na matagal nang supplier si pareng Jom sa mga construction projects ni Jericho, at naging kaibigan na nito ang matatag na kliyente.

“Si bunso ko at ang anak ni Rico. . . magkaklase at parehong basketbolista din sa senior high”, dagdag ni Jom.

Tumayo si Jom at pumasok sa sala. Bumalik agad ito na kaakbay ang isang ka-tropa ng anak niyang si Reno. “Pare. . . ito si Jerry. Nag-iisang anak ni Rico. At best friend ni Reno”.

“Madalas si Jerry dito sa amin. Halos i-donate na yan dito ng ama niya. . .hahaha”, pabirong sambit ni Jom. “. . . busy masyado sa pagpapayaman ang Papa mo, di ba Jerry. . .? Kaya ako na ang inatasang babysitter mo. . .”

“Oo nga, Daddy Jom. . .” patawang sagot ng binata. “Dito na lang ako. Ampunin niyo na ako. . . malungkot dun sa amin, at madalas nag-iisa lang ako dun. Si Mommy nasa Olongapo, at palaging nasa labas naman si Daddy.”

‘. . . PUTANG INA MO JERIC. . .’ — kaya pala parang namumukhaan ni Mando si Jerry kanina. . . may hawig ito sa ama. Anak pala ito ni Jeric.

“Tagay pa, ‘pre. . .”, udyok ni Jom kay Mando. “Madami tayong drinks ngayong gabi. . . padala ng Daddy niya. Sinagot ni Rico ang inuman ngayong gabi dahil birthday din ni Jerry last week. Halos magkabirthday at magka-edad itong si Reno at Jerry, kaya parang magkapatid na sila. . .”

Pagkalipas ng ilang saglit na kwentuhan, nagpaalam na si Jerry na bumalik sa barkada nito sa loob. Pumasok din si Jom sa loob para asikasuhin ang pagkain at inumin ng mga bisita nila. Naiwan si Mando sa veranda. . . nagmumuni-muni habang umiinom.

Binuksan niya muli ang cellphone niya. . . hindi niya matiis na hindi tingan muli ang huling litrato na pinadala ni Jeric kagabi. Ngayon. . . in-edit niya ng kaunti para lumiwanag at luminaw, at nag-zoom-in siya.

Walang duda na si Manny nga ang nakaluhod. . . hindi matiyak kung pinipilit ito ni Jeric na chumupa, o kusang sinusubo nito ng anak niya.

Pilit din niyang kumpirmahin ang kutob niya — sa pag-zoom-in sa photo – nasigurado na niya na si Ricky ang katabi ni Manny – sapilitan bang kinakantot ni Jeric ang mga bibig ng dalawang binata. . . o malayang hinihimod ng dalawa ang sandata ng lalaki?

Tandang-tanda niya ang pagka-wild ni Jeric. . . kahit conservative at tuwid ang dating nito, ngunit pag nasaniban na ito ng libog, naranasan mismo ni Mando ang tindi ng bangis at kahayukan. . .

‘. . . PUTANG INA MO JERIC. . .’ — yamot na yamot si Mando.

Parang gusto niyang sunduin at sagipin ang anak niya, at pati anak ni Jom. Hindi niya alam kung nasaan sila, kung sino-sino pa ang ibang kasama. Alalang-alala siya para sa dalawang binata. Gayundin, balisa si Mando – dahil hindi niya rin mapigilan na nalilibugan siya. . . habang ginugunita kung hinahalay at binababoy na ni Jeric ang dalawang binata.

“Oh, ano yan, pare. . .?” Naudlot ng boses ni Jom ang pagpapantasya ni Mando. “Ano ang tinatingnan mo sa cellphone mo? . . . ikaw talaga, kalaswaan na naman yan siguro ano. . .hehehe”

“Wala ‘pre. . .”, mailap niyang sagot. Hindi niya maibunyag kay Jom ang totoong pagkatao ni Jeric. Nag-alangan din siyang ipaalam ang tunay na nagaganap sa mga anak nila. . . paano niya mahusgaan si Jeric samantala may nililihim din siya kay pareng Jom na pinatos din niya ang anak nito.

Agad niya dinala ang kamay sa harapan ng nakaumbok na pundilyo niya. Baka mahalata ng kumpare ang nakatirik niyang burat.

Inabot na sila sa hatinggabi. . . at kung ano-ano ang tinuhog ng kwentuhan. Namalayan ni Mando na wala na pala ang tropa ni Reno sa sala. Tahimik na ang bahay. Tila sila na lang ni Jom ang naiwan.

Kahit ilang bote na ang nainom ni Mando, hindi naiibsan ang kanyang pangangamba. Ramdam niya ang pamumula ng mukha, at ang umuusbong na init sa kalooban niya. Hindi talaga siya mapakali.

. . . . . . . . . .

LINGGO. GABING-GABI.

Naalimpungatan si Mando – nakahilata siya sa sofa nila Jom. Madilim sa sala. Nakasanayan na nila ito kahit noon pa – na hinahayaan siya mahiga sa sala tuwing nasobrahan sa inuman nila. Isa pa, hindi talaga siya makauwi na sa kanila.

—————- ITUTULOY —————