Manny 5: Mga Natuklasan ni Manny na Sikreto [1]

 

Himas-himas ni Manny ang maumbok niyang dibdib. Napanginig siya sa malumanay na pagkiliti ng kanyang daliri sa nakatayong utong. Naalimpungatan siya. . . tinakasan na siya ng antok. . . nangibabaw ang kumukulong libog.

Ilang araw pa lang ang nakaraan nung mainit na bakbakan nila ni Ricky, ang matalik niyang kaibigan at kababata. Atat na siyang makalaro muli ito. Nanumbalik din ang alaala ng mainit na pagkasta sa kanya ni Tito Hector at ang dalawang barako sa beach house, kung kaya bumugso ang libog niya.

Gusto niya magjakol muna bago bumangon, ngunit wari niya na mabibitin lang siya. Magkikita naman sila ni Ricky sa school mamaya. . . baka sakali lang. . .

Bumangon na siya, at nagbihis. Bumaba siya sa kusina upang ihanda ang pagkain na idadaan niya sa saradong mall kung saan nakadestino ang ama, bago pumasok sa klase. Hiling ng ina na gawin niya ito. ‘Nang dumalas naman ang pagkita ninyong mag-ama. . .’ — pagbatid ni Mama — ‘. . . at dahil din na sumasama ang pakiramdam ko pag madalas ang paggising ko na sobrang maaga.’

. . . . . . . . . .

Hindi pa sumisikat ang araw nang marating niya ang saradong mall. Nilapit niya ang mukha sa nakakandadong glass doors, pilit na maaninag ang madilim na loob — inuusisa kung may guwardiya na nakaupo sa mahabang Information Counter sa main lobby, upang pagbuksan siya.

Hindi niya mapaniwalaan ang nadatnan niya. Dinikit niya ang mga mata sa salamin, at nang masanay na sa dilim.

“Putang ina!”, mahinang bulalas sa sarili, natiyak na hindi siya nagkamali sa kanyang nakita.

Walang pang-itaas na suot ang lalaking nakasandal sa counter. Nakalapat ang dibdib, umaalog ang katawan — dahil parang kinakantot itong patuwad ng pangalawang lalaki sa likuran nito.

Nakakapit ang dalawang kamay ng unang lalaki sa counter. Kahit hindi ni Manny nadidinig sila, natanto niya na parang humihiyaw ito. Nakakusot ang mukha at akmang sumisigaw pag tuwing inangat nito ang ulo. Minsan naman, nakasubsob ang mukha sa counter. . . kumikiwal ang katawan.

Kahit madilim, nakikita ni Manny ang pag-indayog ng pangalawang lalaki.

‘putang ina. . .! ’ Mabilis na tumigas ang titi ni Manny. Ramdam niya ang pagkiskis ng bukol ng pantalon niya sa salamin, habang binobosohan niya ang kantutan ng dalawang lalaki.

Hindi niya alam kung gaano na katagal ang bakbakan ng dalawa. Naisip niya — ‘. . . sana dumating ako ng mas maaga. . .’

Sigurado siya na mga guwardiya ito. . . mga tauhan ng kanyang ama na Chief of Security sa saradong mall. Nakakalibog silang panoorin — mga barakong nagkakastahan.

Bigay na bigay ang pagkadyot ng nakatayong lalaki. . . at parang kawawang tinatanggap ng lalaking nakatuwad ang pagwarak sa puwet nito.

Lalong nakakabaliw para kay Manny na wala siyang madinig — kaya, ginugunita na lang ng malibog niyang isipan ang ungol at kabastusan na lumalabas sa bibig ng dalawang lalaki. Hindi niya mapigilan na sakmalin ang bukol sa pantalon niya. . . sumasabay ang pagtaas-baba ng kamay niya sa pag-indayog ng dalawa.

Binaba niya ang plastic bag ng pagkain na dala niya. . . para makalas niya ang tali sa jogger pants niya. Magbabati siya kasabay ng kantutan nila.

Bago niya naibaba ang harapan ng pantalon niya. . . napansin niya ang pagpupumiglas ng nakatuwad, at ang bumibilis na pagkadyot ng nakatayo. Biglang tumigil ang dalawa. . . tila nanigas, nangisay. . . ginugunita ni Manny ang mga daing nila. Ang hula niya ay nilabasan na ang dalawang guwardiya.

‘aaaaaahhhh. . . tangina, binubuntis ng nakatayo ang kasamahan niya. . . at siguradong sumisirit din ang tamod ng nakatuwad. . .’ — nakapatong ang lalaking kumakantot sa lalaking nanatiling nakatuwad sa ibabaw ng counter.

Lalong nag-init si Manny. . . lalo siyang nabitin. . . lalo siyang nainis at nanggigil. Sana nasa loob siya, sana naririnig niya ang halinghing nila, sana kasama siya, sana. . .

Kumatok si Manny.

. . . . . . . . . .
[Mula sa kwento ‘Ang Saradong Mall #4: https://eric-hotfun.com/ang-saradong-mall-4/]
TOK! TOK! TOK! TOK! TOK!
Nagulat sila pareho. . . may taong kumakatok sa salamin ng saradong pinto ng mall.
“Tangina. . .”, bulalas ni Arnel. Pinulot niya ang pinaghubaran nila. . . at mabilis na nagsuot ng pantalon. Ganun din ang ginawa ni Oca.
“Buksan mo, pare. . .”, utos ni Arnel sa natatarantang kasama. “Putang-ina. . . anak ba yan ni Sir Mando sa labas. . .?!?”. Yumuko siya, at kumaripas sa pagtakas.
Sakto lang na naitaas rin ni Oca ang hinubad na pantalon. Hindi na nito nagawang magsuot ang pang-itaas. Nang natanto na nakatakas na si Arnel. . . dahan-dahan itong lumapit sa saradong pintuan, at kinalas ang lock.
“Oh. . . magandang umaga, Manny. . .”, mahinang bati ni Oca. Hindi niya pinahalata ang gulat at kaba niya. Kadalasan, ang misis ni Mang Mando ang dumadating pag alas-7, na may dalang pagkain para sa asawa. “Nasaan ang mama mo. . .? At bakit ikaw ang nandito. . .? Maagang-maaga ka yata. . .”
“Masama ang pakiramdam ni Mama. . . at dahil maaga ang pasok ko. . . ako na ang dumaan dito para ihatid ang pagkain ni Papa. . .”, paliwang ng matangkad na binata. Kahawig talaga ito ng ama nitong si Mang Mando. “. . .Pwede ba ako tumuloy. . .?”
Sandaling napako si Oca sa kinatatayuan, bago nanumbalik ang isip. “Ah, eh. . . ah. . . oo nga. . . sige tuloy ka. . .”
“Mainit ba talaga dito sa gabi. . .?”. Inosente ang tono ng boses nito, ngunit may kakaibang ngisi itong binigay kay Oca. “Pawis na pawis ka ah. . .”
“Ah hindi. . . kababangon ko lang. . .”, sagot niya. “Nakaidlip ako dyan sa likod ng counter. . .”
“Ah ganun ba. . .? . . . parang hindi naman a”. Nakangisi pa rin itong nakakaloko. Diretso ang titig sa mga mata ni Oca. . . tapos bumaba ang titig nito. . . sa dibdib, at pababa pa. . . at ngumuso ito —”bukas pa ang zipper mo. . .”
Namula si Oca. . . lalo nang natanto niya na may malagkit na dagta sa dibdib niya.
“Parang nagkasarapan kayo dito ah. . .”, makahulugang banat ng binata, at hinimas-himas pa ang umbok nito.
Natulala si Oca. Hindi niya alam ang isasagot. May nadatnan ba talaga si Manny? May nakita ba ito, o gino-good time lang siya nito. . .? Baka hinuhuli lang siya nito. . .
“Mabuti pa. . . itanong ko na lang kay Papa. . . kung kumusta kayo dito sa loob ng mall. . .” Kinabahan si Oca sa padaplis nitong anak ng supervisor nila.
“. . . pero, madali naman akong kausap. . .”, dagdag nito.
Kinambyo ni Manny ang harapan ng pantalon nito. At humakbang papasok ng saradong mall. Nilingon muli nito si Oca. . . makahulugan ang huling titig nito sa guwardiya. . .
. . . . . . . . . .

Nakilala ni Manny itong guwardiya nung huling pagdala niya ng pagkain para sa ama. Si Oca yata ang pangalan. Napansin din niya na kumaripas ng takbo ang pangalawang guwardiya pagkatok niya. Hindi na niya nakita kung nasaan na. Hindi niya masiguro. . . ngunit may hula siya kung sino ito.

Alam ni Manny kung paano puntahan ang barracks ng mga guwardiya at ang quarters ng Papa niya sa Basement-1. Malamlam ang liwanag dahil konti lang ang nakasindi na bumbilya.

Tahimik sa barracks. Siguradong tulog pa ang mga day shift guards, at hindi pa nakababa ang nasa night shift.

Maingat ang yapak ni Manny papunta sa silid ng ama dahil madilim sa basement. Hindi niya masiguro kung gising na ang ama dahil maaga pa. Ayaw niyang maistorbo ang pagtulog nito, kaya marahan niyang pinihit ang doorknob.

Natigilan siya ng hininga. Sa maliit na awang ng pintuan, nakita niya ang malapad na likuran ng lalaki — nakadapa ang katawang hubo’t-hubad. Agad niyang nakilala ito — si Papa.

Madilim man ang kwarto, naaaninag ang matambok na pwet ng ama niya. . . masigasig ang pagtaas-baba nito, kasabay ng ungol na halos hindi marinig.

‘Putang ina!!! May kinakantot si Papa!!!’

“Uuuuugghhhh. . . Mang Mandooooo. . . uuuuggghhh. . . dahan-dahan lang. . .”. Natukoy ni Manny na lalaki ang nasa ilalim ng ama. Sigurado siya na isa pa ito sa mga pangkat ni Papa.

Hindi siya nag-atubiling manood dahil ang uluhan nila ay nakaharap sa dingding katapat ng pintuan. Mula sa bandang paanan nila, nakita niya kung paano pinabukaka ni Mando ang mga binti ng lalaki gamit ang tuhod, at lumalim ang pagkadyot nito.

Sa pwestong ito, lalo pang napalakas ang pagbayo ng ama. “aaaaarrhhh. . . tangina mo, Willie. . . ang sarap mong kantutin. Masarap ba. . .? Ha? masarap. . .?”

Isang malalim na daing lang ang sagot ng guwardiya. . . hudyat na sumisiksik ang burat ng hepe sa kaibuturan nito.

Hindi ni Manny matantiya kung gaano na katagal sila nagkakantutan. . . basta ang alam lang niya, parang gusto niyang pumasok. Ginugunita niya ang matipunong katawan ni Papa na bumibiyak kay Willie. . . iniisip niya kung ano ang nararamdaman ng kinakantot na lalaki. Parang gusto din niya maramdaman ito. Nalulunod ang ulirat niya sa imahe ng sariling ama — maskulado, mabulto, malakas ang dating — habang walang awa na winawarak ang kapwa lalaki.

Delikado itong iniisip niya — pinagpapantasyahan ni Manny ang sariling ama!!! Umuusbong ang bawal na pagnanasa. . . ang kagustuhang matikman ang pagbabarurot ni Papa.

Binaba muna ni Manny ang dinala niyang plastic bag ng pagkain sa isang mesa sa labas ng barracks. Dinukot ng malayang kamay ang galit na titi niya sa loob ng pantalon. Nag-umpisa siyang magjakol habang patuloy ang pamboboso.

Pagbalik niya sa nakaawang na pintuan, nakaharap pa rin sila sa dingding, kaya hindi nila nakikita si Manny na nakasilip sa pintuan na nasa likod nila. Ngunit nag-iba na ang pwesto ng dalawa.

Nakatuwad-aso na si Willie, at nakadamba na si Mando. Marahas ang pag-atras-abante ng balakang ni Papa. . . nakahawak ito sa nakaangat na puwet, binabayo ang lagusan ng lalaking nasa ilalim.

Mula sa kinatatayuan niya, natatanaw ni Manny ang umpugan ng bayag ng dalawa, patunay na sagad na sagad ang pagkabaon ng burat ng ama sa loob ng kumikiwal na guwardiya.

“Putang ina mo. . . ang sikip mo. . . uuuhhhh”, mainit na halinghing ni Mando. “Masarap ba, Willie. . .? Gusto mo ito, ano. . .? Aminin mo. . . ang sarap di ba. . .?”

“Mang Mandooooo. . . aaaaaaahhhh. . .”

Naawa si Manny sa lalaking pinapanood niya. Batid niya ang naghahalong sarap at hapdi. . . at siya mismo ay atat na matikman muli itong masidhing pagkasta. Lubos ang init na sumanib kay Manny habang pinapanood ang ama — ‘Tanginaaaa. . . Papa. . . uuuhhh. . . ako naman. . .’

Mahigpit ang yapos ni Papa sa lalaki. Halos nakapatong na ito sa likuran ng lalaki. . . kinakabayo ang guwardiya. Mula sa ganitong ayos, nagawa ni Mando na bumalibag at tumihaya — si Willie naman ang nakapaibabaw, patalikod na sinasakyan ang hepe niya.

“Uuuhhh, uuuhhh, uuuhhh. . .” Humihinete ang batak na katawan ni Willie, kinakantot ang sarili sa burat ni Mando. Nakapikit ang mata, nakakunot ang mukha.

Kahit nakatingala si Willie sa kisame, namukhaan na ito ni Manny. . . nakilala na rin niya ito dati. Sa pagkaalala niya, bagong kasal daw ito, at buntis ang asawang naiwan sa Mindoro. Maputi, gwapo at maamo si Willie. . . batak din ang katawan. . . at hindi aakalain na magpaparaya itong magpakantot sa isang barako.

Nakanganga si Willie. . . habol ang paghinga habang ninanamnam ang pagkaskas ng burat sa maselan na kalooban. . . kumakalembang ang namamagang bayag at humahampas ang matigas na tarugo habang nakaliyad. . . nagtaas-baba ito sa ibabaw ni Papa.

Nanuyo ang lalamunan ni Manny. . . buong lakas siya nagpipigil. . . dahil gusto na niyang pumasok, at isubo ang titi ni Willie. Gusto niyang dilaan ang bayag nito. . . at pati ang tangkay ng burat ni Papa, at ang mabuhok na bayag nito, gusto niya tikman. ‘Putang ina, Papaaaa!!!’

Panandaliang umatras muna sa Manny, at sinara ang pintuan — sumandal siya sa dingding sa labas ng pintuan, at huminga ng malalim. Pilit niyang pakalmahin ang sarili. . . dahil baka kung ano ang kanyang magawa na maari niyang pagsisihan.

Tumatambol ang dibdib niya. Sumasakit ang puson at naninikip ang bayag niya. At sakmal pa rin niya ang gabakal na tarugo. . . nanginginig, nag-iinit. . . konti na lang at baka labasan na siya. Kaya, pumikit muna siya. . .

Pagdilat muli. . . muntik na si Manny napasigaw sa gulat. . . nakatayo sa tapat niya ang kumpare at kasamahan ni Papa — si Mang Arnel. . .!!!

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Nahuli siya nito — isa sa mga matagal nang kaibigan nang kanyang ama. Bata pa lang si Manny, mga sampung taong gulang at naninirahan pa sila noon sa Zamboanga, nakilala na niya ito. Madalas din si Mang Arnel sa bahay nila noon.

Hindi kumupas ang dating nito, parang sundalo pa rin ang tindig — matipuno at matikas pa rin. Mas bata ito kaysa kay Papa. . . siguro nasa higit 30 anyos, at maganda ang katawan.

Wala itong pang-itaas na suot. Nahalina ang mga mata ni Manny sa malapad na dibdib at braso nito. Bumaba ang mata niya. Manipis at maluwag na jersey shorts ang suot nito — at halatang walang panloob dahil naka-angat ang harapan — nakatayo ang burat ni Mang Arnel sa loob ng shorts.

Pagbalik ng mata niya sa mukha nito — malapot ang pagtitig sa kanya ni Mang Arnel. Makahulugan ang ngisi nito. . . lumatay ang kamay nito sa bukol, binaba ang harapan ng shorts nito, at kumawala ang galit na sandata.

Nagtaas-baba ang kamay ni Mang Arnel sa burat — hindi mapigilan ni Manny na ganun din ang gawin. Hindi niya alam kung gaano na katagal ito na nakatayo diyan, kung nahuli siya nito na pinagjajakulang habang binobosohan ang ama na may kinakantot sa loob ng kwarto.

Ninguso ni Mang Arnel ang labi at tumango — senyales na sumunod si Manny sa kanya habang humakbang ito papunta sa paliguan sa tabi lang ng barracks.

Tuliro si Manny. Sumunod siya. . . blanko ang isipan, at lumiliyab ang kalamnan niya.

Pagkasara ng pintuan ng CR, sinukbit ni Mang Arnel ang kamay nito sa waistband ng joggers ni Manny, at hinili pababa, sabay ng kanyang brief. . . at sabay na lumuhod ito sa harapan niya.

Mabilis ang galaw nito — agad na sinaklob ng mainit na bibig ni Mang Arnel ang burat niya. Ilang pulgada – siguro lagpas kalahati – ang naisubo nito.

“Uuuuuuhhhh. . . sandali, sandali. . .”. Pinigilan ni Manny ito. Tinutulak niya ang ulo, nang lubayan nito ang burat niya. “Sandali. . . baka labasan ako. . . uggggghhh. . .”

Umawat muna si Mang Arnel. Tumingala ito — malapot na nakipagtitigan kay Manny. Nilabas nito ang dila. . . pinatong ang kahabaan ng sandata niya, bago pinagpatuloy ang marahan na pagsuso sa ulo, salitan sa pagsilindro ng labi sa gilid ng tangkay. . .

“. . . uuuuhhhhh. . . Mang Arnel. . . uuuuuhhhh. . .”. Impit ang halinghing ni Manny. Gusto niyang sumigaw.

Tumigil muna ito. Sinakmal ang burat ni Manny, at marahan na nagtaas-baba ang magaspang na kamao sa kahabaan niya. Tumagas ang precum niya. . . pinaglaruan nito ang ilang patak ng paunang katas niya. . . hinihintay ang paghupa ng pangingilig niya.

“Tangina. . . ikaw at ang Papa mo. . . pareho kayong malibog, mahilig. . . at masarap!!!”, sambit nito.

Lubos na nakakalibog para kay Manny ang tanawin na sinasamba nitong barako — dating sundalo, tauhan pa ni Papa, at tinuring niyang nakababatang tiyuhin — ngayon nakaluhod sa harapan niya. . . at sinusubo ang titi niya.

“Mang Arneeelll. . . uuuuuggggghhhh. . .”

Pagkalipas ng ilang minuto, nilubayan nito ang burat niya, at tumayo. Mabigat ang kamay nito sa balikat niya. “Ikaw naman. . . chupain mo ako. . .”

Hindi na nilabanan ni Manny ang kagustuhan nito. Tinakasan na siya ng hiya at ng natira na pag-aalinlangan. Bumigay na siya sa sandaling ito. . . at lumuhod.

“Uuuuuhhhh. . . sige, isubo mo pa. . . laliman po”, malalim na halinghing ni Arnel. Pinatong nito ang kamay sa ulo niya, at iginiya ang pagtaas-baba niya sa burat na sinagad na nito hanggang lalamunan.

“Putang ina mo. . . ang galing mo chumupa. . . uuuuhhh, uuuuhhh, uuuuhhh”. Nag-umpisa nang umindayog si Arnel, kinakantot ang bibig ng guwapong atleta, ang makisig na basketbolista. . . ang anak ni kumpareng Mando.

“Ang sarap niyo sigurong pagsabayin. . . ikaw at si Papa mo. . .”, buska ni Arnel.

Bumalik ang imahe ng ama sa ulirat ni Manny. . . kaya lalo pa niyang sinaid ang pagsubo-subo kay Mang Arnel. — ‘shit. . . chinuchupa ko ang barkada ni Papa. . . shit, ano kaya kung si Papa ang subo ko. . . uuuuhhhh. . .’

Pati si Mang Arnel ay nadala sa maghalintulad na pantasya — ang ama at anak. . . isasabay, magkasabay. . . “Putang inaaaaaa. . . kayong mag-amang Alonzo. . . uuuuhhhh. . .”

Inasahan na ni Manny ang kasunod na nangyari. . . ramdam niya ang paglobo ng burat sa bibig niya, at hinanda niya ang sarili. Sa ilang saglit. . . sumabog ang tamod ni Mang Arnel sa bibig niya. Dala ng matinding kalibugan, pinilit niyang lunukin ito na parang uhaw na sanggol.

“Aaaaaaahhhhh. . . tangina mo, Manny. . .” Hinugot ni Arnel ang tarugo sa bibig niya — tinutok ito sa mukha niya, at pinatalsik ang huling sirit sa labi at pisngi niya. “Aaaaaahhh. . .”

Sinimot ng mga daliri ni Mang Arnel ang tamod na nagkalat sa mukha niya.

Bumangon si Manny sa pagkaluhod. . . at binilisan ang pagtaas-baba ng sariling kamay sa umiigting na sandata.

Nakadagdag sa libog ni Manny nang nilantakan ni Mang Arnel ang kanyang matipunong dibdib. . . ang init ng labi nito. . . napaliyad siya sa pagngatngat ng ngipin nito habang sinisipsip ang utong niya.. . . “Aaaaahhhh. . . ang sarap, Mang Arnel. . .”

Kailangan na rin niya magpalabas. Ngunit nabigo siya. . . nang tinanggal ni Mang Arnel ang kamay niya. Lumuhod muli si Arnel. . . at sinubo siya ng buong-buo. Gigil na gigil din ang kumpare ni Papa, sarap na sarap na nilalamon ang batuta niya. “Aaaaaahhhh. . . Mang Arnel. . . sige pa. . .”

Naramdaman ni Manny ang mga daliri ni Mang Arnel. . . lumatay ito sa bayag niya, at dumiretso sa hiwa niya. . . hinahanap ang butas niya.

Wala na sa sarili si Manny. Kusa niyang binuka ang mga binti niya. . . at hinayaan na sundutin ni Mang Arnel ang kumikislot na tumbong. Kahit madulas ang daliri nito dahil sa tamod na sinimot sa mukha niya, ngunit mahapdi pa rin. Tiniis niya ang unti-unting paggalugad ng mga daliri nito sa butas niya.

“uuuuhhh. . . uuuuhhh. . . uuuuhhh. . .”, pabilis na ungol ni Manny. Nahanap na ni Mang Arnel ang ritmo na isabay ang pagchupa at pag-finger sa kanya. Nakakanginig ang mainit na labi nito at nakakangisay ang nasusundot ng daliri nito sa loob ng lagusan niya.

“Mang Arnel. . . Mang Arnel. . . aaaaaaahhh. . .” Bumulwak ang masaganang tamod na kanina pa niya gustong pakawalan. . . diretso sa lalamunan ni Arnel. Nilunok nito ang lahat.

Bumitaw lang ito nang lumambot na ang titi niya, at nakikiliti na siya.

“Huwag muna natin sabihin ito kay Papa mo ha. . .”, pabulong na hiling nito. “Pero ulitin natin ito. . . marami pa tayong pwedeng gawin. . . basta sikreto lang natin ito. . .”

Tumango lang si Manny. Gusto niya ito.

Nagpalitan sila ng cellphone number.

. . . . . . . . . .

Wala siyang maririnig na kahit anong ingay sa loob. May ginagawa pa ba sila? O, nakatulog na sila muli. . .?

TOK.TOK.TOK. — ilang beses siyang kumatok sa pintuan ni Papa.

Nangahas si Manny na buksan ang pintuan.

“Magandang umaga, Pa. . .” Parang nagulat si Mando nang makita nito na si Manny ang kumakatok.

“. . . eto ang pagkain niyo na pinadala ni Mama”.

Lumabas agad si Mando ng kwarto at mabilis na sinara ang pintuan. Wari ni Manny na ayaw ni Papa na makita niya na may natutulog sa kama nito.

“Samahan mo ba ako mag-almusal. . .?”, tanong nito.

“Ah. . . eh. . . hindi na po, Pa. . .”. Pautal-utal ang sagot ni Manny. Hindi siya mapakali. Hindi siya makatingin sa ama. Sana hindi mapansin ng ama na pawisan, magulo ang buhok, at gusot ang suot niya.

“Mauna na po ako. Papasok na ako, Pa. . . may klase ako, baka ma-late ako”. Nagmadaling umalis si Manny.

. . . . . . . . . .

Hindi mapakali si Manny. Hirap siyang ipako ang pag-iisap sa mga klase niya. Maging sa basketball practice ay tila nawawala ang dati niyang focus sa laro.

“Hoy, Alonzo. . .”, galit na sigaw ni Coach. “. . . attention on the game. . . lumilipad ang utak mo ah. . .”

Hindi ni Manny maiwaksi sa isipan ang nangyari sa saradong mall — at mga sikretong nahuli niya doon. ‘Lahat ba ng mga tauhan ni Papa ay tripper din. . .? Madalas ba ni Papa gawin ito???’

Hindi rin mawala sa guniguni niya ang imahe ng ama — ang matipunong katawan na may kinakantot.

“Ricky. . .” Naghahanap si Manny ng mapagbabalingan ng bumubugsong init ng laman. Nagpahiwatig muna siya sa best frined. Hindi nagtagal ay diniretso na niya ang hiling sa matalik na kaibigan.

“Hindi ako pwede ngayon. . . ano ka ba, ang libog mo. . .!!! haha. . .”, pakutyang pagtanggi nito. “Di ba, sa Sabado, may gagawin tayo. . .? Hindi ka na makahintay ano? Fuck, ang libog mo, bro!”

Magkaiba sila ng kurso, department at schedules ni Ricky. Madalas niyang nakikita ito na kasama ang syota. Magkasunod na araw niyang kinukulit si Ricky. Kinikindatan lang siya, at pareho ang sagot nito na tila ikinatutuwa ang pambibitin sa kanya. “Bro. . . sa Sabado. . .!”

Nangahas na rin siya mag-text kay Mang Arnel — pinaramdam niya na alam niya ang namagitan sa kanila ni Oca. . .

[Manny]: kuya, kayo ha. isali niyo naman ako dyan.
[Arnel]: isali? sa ano?
[Manny]: sali ako, sa laro ninyo. Pramis, walang makakaalam.

Wala siyang nakuhang sagot kahit ilang beses niyang tine-text at kinulit si Mang Arnel sa mga sumunod na araw.

Naaapektuhan na rin pati pagtulog niya. Nagjajakol siya bago matulog. Ngunit hirap siyang dalawin ng antok dahil hindi niya maiwaksi ang mga mahalay na mga imahe sa isipin niya.

Araw-araw, napapaaga ang gising niya. . . at nagbabati ulit.

Labis na umaasa si Manny na utusan siya muli ni Mama na dalhan ng pagkain si Papa sa saradong mall. Ngunit maingat siya na ihiling o banggitin ito dahil likas na mapaghinala ang ina. Nung huling beses, masinsinang pag-usisa ang dinanas niya – kung bakit alas-5 siya umalis ng bahay noon, pero halos alas-7 na siya nakarating sa ama — ‘bakit ka nawala ng halos dalawang oras. . .???’

Binalak din niya na kusang magpunta sa saradong mall, ngunit natakot din siya mahuli. Hinahanap ng laman niya ang binulong ni Mang Arnel nung huling beses siya nandoon: ‘Ulitin natin ito. . . marami pa tayong pwedeng gawin. . .’

 

Mabagal ang pag-usad ng mga araw. . . inaabangan niya ang darating na Sabado, at ang pagpatuloy ng kalaswaan na naganap sa kanila ni Ricky. Ito na muna ang mas tiyak na ganap. Inuusisa niya kung sino itong kalaro na isasali daw ni RIcky, ngunit ayaw magsalita nito. “Hintayin mo na lang sa Sabado, makikilala mo rin. . . basta. . .”

. . . . . . . . . . .

Sabado.

Dahil alas-3 pa ng hapon ang practice nila at wala naman siyang pasok sa araw na ito, Nakasanayan ni Manny na tanghali na ang bangon niya.

Ngunit bago pa mag-alas-5 ay bumangon na siya. . . masaya sa hiniling ng ina kagabi, “Manny, wala ka naman pasok dahil Sabado. Idaan mo kay Papa mo ang hinanda kong pagkain – aasahan niya ang pagpunta mo. . . alas-6 ha.”

Nag-text na rin siya kay Mang Arnel kagabi.

Bago pa sumikat ang araw, nasa tapat na siya ng saradong mall.

. . . . . . . . . .

Ang aga mo ah. . .”, bungad ni Arnel, habang pinagbuksan si Manny. “Di ba, alas-6 ka pa dadating, sabi ng Papa mo…..?”
“Oo, alam ni papa alas-6 pa. Pero, sabi mo sa text. . . agahan ko ngayon. . . ”, mahalugan ang sagot ni Manny.
Binigyan siya ni Arnel ng mala-demonyong ngiti ito. “Excited ka masyado ah. . . ”
“Tuloy ba. . . ?”, mahinang tanong ni Manny, na tila nahiya bigla.
Tango at makahulugang ngiti lang ang sagot ni Arnel. Nauna itong humakbang, at tahimik na sumunod si Manny papanhik sa 3rd floor. . . sa isang abandonadong barbershop.
. . . . . . . . . .
[Balikan ang kwento ‘Ang Saradong Mall 9 & 10: https://eric-hotfun.com/my-library/]
Nakakunot ang guwapong mukha ni Manny. Mangiyak-ngiyak ang halinghing nito. Mahigpit ang kapit sa braso ni Oca, ang kayumanggi at batak na guwardiya na nabosohan niya nung isang araw. “Aaaaaaaah. . . kuya. . . Aaaaah. . . Aaaaaah. . . ”.
“Ano. . . masarap na ba. . . ? Putang ina, gago. . . ang sikip mo. . . parang virgin ka pa. . . kahit hindi na. . . ”.
Naipasok na ni Oca ang dambuhalang burat sa lagusan ni Manny. . . naghahalo ang hapdi at sarap sa bawat singhap niya.
Nakatihaya ang maskuladong atleta. . . nakabukaka, at tinatanggap niya ang malalim na pagbayo. Akala ni Manny na hindi niya makayanan ito. . . sobrang laki at sobrang taba ng burat ni Oca. Matagal bago narating nila ang posisyon na ito, kung saan malaya na ang masidhing pag-araro nito sa lagusan niya na wala nang reklamo.
Salit-salitan ang ungol ng dalawang lalaki. Buhol-buhol ang parehong paghinga nila. Pinanggigigilan ni Oca ang pagbiyak nito kay Manny.
“HUY. . . !!!! MGA GAGO. . . !”
Nakabalik na si Arnel. Sandaling iniwanan sila nito kanina — siya na raw ang mag-aabot kay Mando ng dinalang pagkain ni Manny.
Malakas ang pagbulabog ni Arnel sa dalawang lalaki na patuloy ang kantutan. Pumasok na pala ito sa barbershop, na hindi nila na malayan. Lunod sila sa libog at hindi nila ito pinansin.
“Huy. . . ! Oca! Manny. . .!!!”, sigaw muli ni Arnel. Natataranta ito. Walang tigil ang pagmumura. “Tangina niyo. . . parating si Mang Mando! Parating ang Papa mo, Manny. Paakyat na siya. . .!!!”.
Nagmadali si Manny na hanapin ang pinaghubaran niya, at agad siyang kumaripas palabas.
“Dito sa kaliwa, sa kaliwa. . . sa kabilang hagdanan”, paggiya ni Arnel sa natatarantang lalaki. “Huwag sa kanan. . . at baka diyan umakyat ang Papa mo. . . ”.
. . . . . . . . . .

Pakiramdam ni Manny na nabugbog ng husto ang katawan niya. . . lalo na ang balakang at puwet niya. Nanghihina siya, at bitin na bitin din. Ngunit nangibabaw ang takot na mahuli siya ng ama sa akto ng matinding kalaswaan — at sa kapwa lalaki pa.

Hindi siya agad makaalis sa saradong mall. Kailangan niya humanap ng guwardiya na magbubukas ng naka-lock na pinto. Kaya, naupo muna siya sa isang sulok. . . nag-aagaw hininga, pinakalma ang sarili.

‘shit. . . grabe pala dito. . . ang lilibog nitong mga kasamahan ni Papa. . . at pati si Papa mismo. . .’ — humupa na ang kaba, ngunit lalo pang bumukal ang pag-iinit dahil sa naudlot na kantutan nila.

Lalo pang lumipad ang pag-iisip niya — ‘Bakit umakyat si Papa doon sa 3rd floor? Ano kaya ang ginagawa nila dun. . .???’

Hindi na niya dapat gawin ito, ngunit may sariling buhay ang mga paa niya. Maingat na pumanhik muli si Manny sa nilisan na abandonadong barbershop.

Sarado ang pinto. Madilim sa loob. Gumilid siya, sinuguradong hindi siya makikita. . . at dinikit niya ang mukha at mata sa salamin, pilit na makita kung ano ang nagaganap sa loob.

Nasa pinakaloob sila ng madilim na espasyo. May malaking lalaking na nakadamba sa mas maliit na lalaki. . . wari niya ay si Papa ito, tinitira si Oca, na parang nakapatong din sa isa pang lalaki na malaki dito. Kinakantot ba ni Papa si Oca, habang kinakantot din ba nito si Mang Arnel??? Nagtuhugan ba ang tatlo?

Malabo ang tanawin, ngunit tinutumbasan ng imahinasyon ang nasasaksihan niya. Wala man siya marinig, ngunit gunigunita niya ang ungol ng tatlong barako sa loob — ‘Aaaaaaaaaah. . . Aaaaaaaah. . . tangina na. . . aaaaaaah. . .’

Binaba ni Manny ang harap ng jersey shorts. Sadyang jockstrap na puti lang ang suot niya na panloob, kasi nakadagadag sa kalibugan niya ang ganitong ayos. Nilabas niya sa gilid ng pouch ang galit na tarugo. . . at nagjakol.

Halos anino lang ang natatanaw niya. . . pero sapat na iyon para gatungan ang nagliliyab na ulirat niya. Hindi na niya mapigilan ang sarili.

“mmmmmmhhhh. . . mmmmmpppp. . . uuuuhhh. . .”. Sumabog ang katas niya sa salamin mismo. Wala na siyang pakialam. Bahala kung sino ang maglinis nito mamaya.

Hindi na niya hinintay matapos ang nagaganap sa loob — at baka may makahuli sa kanya. May oras pa para umuwi, maglinis, at makapahinga.

Kailangan niyang bumuo ng lakas para sa pinakahihintay niya itong araw ng Sabado — ang muling paglaro nila ni Ricky. At may isasama pa daw ito. Sino itong tripper? Ka-team mate kaya nila?

Dahil sa mga naganap nitong nakaraang araw. . . nag-uumapaw ang pagkabitin, pagka-atat at pagkasabik niya.

. . . . . . . . . .

Kapuna-puna ang sigla ni Manny habang naglalaro. Tulad ng pinag-usapan nila ni Ricky, pagkatapos ng basketball practice sa hapon na iyon, pagkaalis ng lahat, susundan niya ito sa stock room, ang sikretong tangpuan nila.

“Manny Alonzo. . .” tawag ni Coach Robert. “A-attend ka ng meeting with the Alumni Varsity Players committee. Dalhin mo sa meeting ang information sheet ng mga players na kasali sa nararating na event natin kasama nila”.

‘Patay!!! Mapapupurnada ang plano!!!’

Bilang hinirang na bagong team captain sa taon ito, si Manny ang inatasan na makipag-coordinate sa alumni na dati rin mga players ng Blue Storm, ang varsity basketball team ng school. Maglalaban sa isang fund-raising tournament ang active at nakababatang alumni players — na binigyan ng pangalan na Blue Storm Sons — versus ang mga nakatatanda at pamilyadong mga alumni players, na tinawag na Blue Storm Dads.

Nakiusap si Manny na baka pwede i-reschedule ang meeting, o baka pwede iba muna ang papuntahin. Hindi sumang-ayon si Coach, at galit ang sagot sa kanya: “Kapag pinatawag ka ng Sponsor na nag-donate ng bagong shower and locker rooms na ipinatayo para sa lahat ng athletic teams dito. . . gagawin mo, sumunod ka. Walang pwedeng tumanggi sa request ni Mr. Rico Hechavez”.

“Sunduin ka dito ng driver ni Sir Rico pagkatapos ng practice”. Varsity din si Sir Rico maraming taon na ang nakalipas. Sikat din ito noong naglalaro pa ito. Isa ito sa mga pinaka-active na sponsors nila. Maraming pera. Mayaman daw ang napangasawa nito.

Napatingin si Manny kay Ricky. . . sumenyas na basahin ang text niya — ‘Tuloy tayo! Balik ako after meeting. Wait for me. Text kita agad’.

Nagkibit-balikat lang si Ricky.

 

  —————  ITUTULOY  —————